awantura

[...] czytając jej „Żywoty kotek swawolnych” zacząłem podejrzewać, iż Autorka rywalizowała ze swoją kocicą Kasią o to, czyje życie będzie bardziej kolorowe, burzliwe, pełne malowniczych przygód i awantur.

źródło: NKJP: Paweł Zawadzki: O psach, kotach i aniołach, Zielone Brygady. Pismo Ekologów, 2006-10-01

Jedyny prawdziwy związek Chopina z kobietą, zainaugurowany jako romantyczna awantura, przeobraża się już po kilku miesiącach w kuriozum: pani Sand nazywa teraz swą nową zdobycz „dzieckiem”, „Małym”, nawet „synem”.

źródło: NKJP: Piotr Wierzbicki: Migotliwy ton. Esej o stylu Chopina, 2010

[...] ma koleje losu takie jak facet, który rzuca się w jakąś fantastyczną awanturę, ale musi ponieść jej konsekwencje. Bo ta awantura jest czymś zbyt wyjątkowym, by mogła się dobrze skończyć.

źródło: NKJP: Dariusz Czaja: Lekcje ciemności, 2009

Dwór [...] oburzał się - jak wszyscy - na pannę Kazię z sąsiednich Barcic, która [...] wdała się w awanturę jak z romansu dla kucharek. Uciekła z domu z porucznikiem ułanów, który w końcu i tak, jak to ułani mieli w zwyczaju, rzucił ją dla innej.

źródło: NKJP: Mariusz Urbanek: Waldorff, ostatni baron Peerelu, 2008

Dawne biwaki piękniały w opowiadaniach, urastały do romantycznej przygody, stawały się niepowtarzalnym przeżyciem. Prymitywne warunki i wszelkie niewygody ówczesnej turystyki rychło szły w zapomnienie. Wliczano je w koszty awantury górskiej, zapisywano na konto tatrzańskich atrakcji.

źródło: NKJP: Stanisław Zieliński: W stronę Pysznej, 2008