ruczaj
-
książk. mały strumień - woda płynąca wąskim, płytkim korytem
-
CZŁOWIEK I PRZYRODA
Ziemia
zbiorniki wodne -
Już na pobliskiej przesiece przyłączył się do grupy innych pisarzy. Tutaj dramaturg próbował nogą kładki przerzuconej przez ruczaj.
źródło: NKJP: Sławomir Mrożek: Opowiadania 1960-1965, 1965
Pierwotnie próbowali iść brzegiem ruczaju. Znajdujące się tam chaszcze spowalniały wędrówkę.
źródło: NKJP: K. Frelichowski: Czas próby cz. II, Akant, 2008-12
Szemrały tam dzień i noc ruczaje tchnące świeżością, a łąki i stoki górskie obsiane były stubarwnym kwieciem.
źródło: NKJP: Zenon Kosidowski: Opowieści biblijne, 1963
Wydra wybiera pstrągi z potoków i ze stawów, jelenie szukają wytchnienia w zaroślach, nad ruczajami.
źródło: NKJP: (E): W Gładyszowie mercedes wśród miodów, Gazeta Krakowska, 2006-08-01
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. ruczaj
ruczaje
D. ruczaju
ruczajów
C. ruczajowi
ruczajom
B. ruczaj
ruczaje
N. ruczajem
ruczajami
Ms. ruczaju
ruczajach
W. ruczaju
ruczaje
-
psł. *ručajь (< *rukějь) 'huczący, szumiący potok'
Rzeczownik z przyrostkiem -*ějь od psł. dźwiękonaśladowczego czasownika *rukati : *ručati 'ryczeć, buczeć, huczeć'
Na podstawie późniejszego odpisu dokumentu.