dzwonić - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

wydawać dźwięk mający na celu zasygnalizowanie czegoś

KATEGORIE FIZYCZNE

Cechy i właściwości materii

dźwięki

synonimy:

dryndać

	Telefon dzwonił uparcie. Sięgnęła po słuchawkę. - Halo. Usłyszała oddech, ktoś był po drugiej stronie i z jakichś sobie tylko znanych powodów milczał. źródło: NKJP: Zbigniew Górniak: Siostra i byk, 2009
	Godzinę później koleżanka wychodziła i zawsze, naprawdę zawsze, dzwoniła domofonem, zaczynając od słów: “Słuchaj, zapomniałam ci powiedzieć...”, i tak dalej przez co najmniej kwadrans. źródło: NKJP: Zygmunt Miłoszewski: Domofon, 2005
	O szóstej rano dzwoni budzik. Al przeciera oczy i mówi: - Muszę jechać do drukarni. Natalia parzy mu kawę. źródło: NKJP: Czesław Bielecki: Scenarzysta, 2009
	Młodzi sprzedawcy dzwonią do mieszkania i już na wstępie informują gospodarzy, że niczego nie chcą sprzedawać, a przeprowadzają tylko konkurs z nagrodami. źródło: NKJP: (OM): Uciążliwi domokrążcy, Gazeta Brodnicka, 2011
	Kropa poczłapał ze spuszczoną głową do swojej komórki, wydostał dzwonek i, patrząc chłopcom pod nogi, zaczął dzwonić na lekcje. źródło: NKJP: Edmund Niziurski: Księga urwisów, 1954

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	dzwoniłem +(e)m dzwonił	dzwoniłam +(e)m dzwoniła	dzwoniłom +(e)m dzwoniło	dzwoniliśmy +(e)śmy dzwonili	dzwoniłyśmy +(e)śmy dzwoniły
2 os.	dzwoniłeś +(e)ś dzwonił	dzwoniłaś +(e)ś dzwoniła	dzwoniłoś +(e)ś dzwoniło	dzwoniliście +(e)ście dzwonili	dzwoniłyście +(e)ście dzwoniły
3 os.	dzwonił	dzwoniła	dzwoniło	dzwonili	dzwoniły

bezosobnik: dzwoniono

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę dzwonił będę dzwonić	będę dzwoniła będę dzwonić	będę dzwoniło będę dzwonić	będziemy dzwonili będziemy dzwonić	będziemy dzwoniły będziemy dzwonić
2 os.	będziesz dzwonił będziesz dzwonić	będziesz dzwoniła będziesz dzwonić	będziesz dzwoniło będziesz dzwonić	będziecie dzwonili będziecie dzwonić	będziecie dzwoniły będziecie dzwonić
3 os.	będzie dzwonił będzie dzwonić	będzie dzwoniła będzie dzwonić	będzie dzwoniło będzie dzwonić	będą dzwonili będą dzwonić	będą dzwoniły będą dzwonić

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		dzwońmy
2 os.	dzwoń	dzwońcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	dzwoniłbym bym dzwonił	dzwoniłabym bym dzwoniła	dzwoniłobym bym dzwoniło	dzwonilibyśmy byśmy dzwonili	dzwoniłybyśmy byśmy dzwoniły
2 os.	dzwoniłbyś byś dzwonił	dzwoniłabyś byś dzwoniła	dzwoniłobyś byś dzwoniło	dzwonilibyście byście dzwonili	dzwoniłybyście byście dzwoniły
3 os.	dzwoniłby by dzwonił	dzwoniłaby by dzwoniła	dzwoniłoby by dzwoniło	dzwoniliby by dzwonili	dzwoniłyby by dzwoniły

bezosobnik: dzwoniono by

bezokolicznik: dzwonić

imiesłów przysłówkowy współczesny: dzwoniąc

gerundium: dzwonienie

rodzaj gramatyczny: ndk

imiesłów przymiotnikowy czynny: dzwoniący

odpowiednik aspektowy: zadzwonić

	+	dzwonić	+	(do CZEGO)
	+	dzwonić	+	(na CO)

Zob. dzwon