dzwonić - Wielki słownik języka polskiego PAN

3.

nawiązywać z kimś połączenie przez telefon

CZŁOWIEK I TECHNIKA

Komunikacja na odległość

telefon/telegraf

synonimy:

dryndać
przedzwaniać
telefonować

mama, mąż, żona; prezes, sekretarka, szef dzwoni
dzwonić na pogotowie, na policję; na komórkę; na infolinię, na numer jakiś
dzwonić do brata, do domu, do przyjaciółki, do rodziny, do znajomych; do biura, do firmy, do instytutu, do lekarza, do pracy, do redakcji, do urzędu
dzwonić w sprawie czegoś
dzwonić z budki telefonicznej, z komórki, z telefonu
dzwonić z informacją
ciągle, codziennie, często, natychmiast dzwonić
chcieć, móc, próbować; przestać, zacząć dzwonić
dzwonić i mówić, dzwonić i pytać

	29 września o 7.55 ze wskazanego przez matkę telefonu ktoś dzwonił na pogotowie. Rozmowa trwała 53 sekundy. źródło: NKJP: Izabela Czuban: Pogotowie nie zawsze ratunkowe, Gazeta Wrocławska, 1999
	Ja mu się chyba podobałam, bo często dzwonił, zapraszał mnie do kina. źródło: NKJP: Maria Nurowska: Rosyjski kochanek, 1996
	– Zawsze dzwonię do biura obsługi klienta, żeby wiedzieć, ile mam odłożyć na rachunek telefoniczny. źródło: NKJP: MOD: Kosztowny numer 0-700..., Trybuna Śląska, 2002-07-25
	Wciąż dzwonił z komórki i po miesiącu rachunek wyniósł 1600 zł. źródło: NKJP: Włodzimierz Nechamkis: Iwan za Jana, Jan za Hansa, Polityka, 2004-01-17
	Czekam na nich z obiadem. Dzwonili, że niedługo wrócą. źródło: NKJP: Henryk Szewczyk: Święta prezydentów, Gazeta Krakowska, 2001-12-27

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	dzwoniłem +(e)m dzwonił	dzwoniłam +(e)m dzwoniła	dzwoniłom +(e)m dzwoniło	dzwoniliśmy +(e)śmy dzwonili	dzwoniłyśmy +(e)śmy dzwoniły
2 os.	dzwoniłeś +(e)ś dzwonił	dzwoniłaś +(e)ś dzwoniła	dzwoniłoś +(e)ś dzwoniło	dzwoniliście +(e)ście dzwonili	dzwoniłyście +(e)ście dzwoniły
3 os.	dzwonił	dzwoniła	dzwoniło	dzwonili	dzwoniły

bezosobnik: dzwoniono

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę dzwonił będę dzwonić	będę dzwoniła będę dzwonić	będę dzwoniło będę dzwonić	będziemy dzwonili będziemy dzwonić	będziemy dzwoniły będziemy dzwonić
2 os.	będziesz dzwonił będziesz dzwonić	będziesz dzwoniła będziesz dzwonić	będziesz dzwoniło będziesz dzwonić	będziecie dzwonili będziecie dzwonić	będziecie dzwoniły będziecie dzwonić
3 os.	będzie dzwonił będzie dzwonić	będzie dzwoniła będzie dzwonić	będzie dzwoniło będzie dzwonić	będą dzwonili będą dzwonić	będą dzwoniły będą dzwonić

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		dzwońmy
2 os.	dzwoń	dzwońcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	dzwoniłbym bym dzwonił	dzwoniłabym bym dzwoniła	dzwoniłobym bym dzwoniło	dzwonilibyśmy byśmy dzwonili	dzwoniłybyśmy byśmy dzwoniły
2 os.	dzwoniłbyś byś dzwonił	dzwoniłabyś byś dzwoniła	dzwoniłobyś byś dzwoniło	dzwonilibyście byście dzwonili	dzwoniłybyście byście dzwoniły
3 os.	dzwoniłby by dzwonił	dzwoniłaby by dzwoniła	dzwoniłoby by dzwoniło	dzwoniliby by dzwonili	dzwoniłyby by dzwoniły

bezosobnik: dzwoniono by

bezokolicznik: dzwonić

imiesłów przysłówkowy współczesny: dzwoniąc

gerundium: dzwonienie

rodzaj gramatyczny: ndk

imiesłów przymiotnikowy czynny: dzwoniący

odpowiedniki aspektowe: zadzwonić , przedzwonić

	+	dzwonić	+	DOKĄD
	+	dzwonić	+	że ZDANIE\|żeby ZDANIE

Zob. dzwon