zastygać

Polska, nazywana często w pierwszej połowie lat 90. liderem przemian, także utknęła w drodze do demokracji typu zachodniego, zastygając w owym postkomunistycznym kształcie.

źródło: NKJP: Dwadzieścia lat we własnym domu, Dziennik Polski, 2008-12-02

Omawiany obraz przemawia przede wszystkim swoją literackością, a zawarta w nim duchowość kwalifikuje go do wielkiej ikony. Początkowo można się z nim nie zgadzać, ale z czasem, z czasem „cukruje się”, zastyga w swej duchowej sile. Ukazując całość przestrzeni, zhierarchizowanej jednak, zaprzecza czasowi, bowiem notuje zdarzenia i postaci z różnych chwil.

źródło: NKJP: Stefan Pastuszewski: Przestrzeń ponad czasem, Akant, 2006-12

Za odmienianymi przez pisarza na wszystkie sposoby metaforami „nagości”, „młodości” i „niedojrzałości” kryła się wielka próba zrozumienia, czym jest owo „pierwsze”, „skryte” i „stające się”, które ubiera się w pozór, okrywa „formą”, zastyga w kształcie.

źródło: NKJP: Mateusz Werner: Wobec nihilizmu. Gombrowicz, Witkacy, 2009