klient - Wielki słownik języka polskiego PAN

4.

książk. osoba pozostająca w zależności od kogoś bogatego i wpływowego, który zapewnia jej byt, wymagając w zamian posłuszeństwa i wspierania jego interesów w działalności publicznej, zwłaszcza politycznej

Wymowa

[klijent]

Kwalifikacja tematyczna

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Zasady współżycia społecznego

stosunki, grupy i organizacje społeczne

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Funkcjonowanie państwa

działalność polityczna

Połączenia

klient polityczny
klient dworu, Radziwiłłów

Cytaty

W przededniu śmierci królewskiej fakcja Sapieżyńska na Litwie - niedawni klienci dworu - zerwała się do otwartej rewolty.

źródło: NKJP: Urszula Augustyniak: Historia Polski 1572-1795, 2008

Filip Kazimierz Obuchowicz [...] sugeruje, że za posłem, który zerwał obrady stał ktoś znacznie potężniejszy [...], jednak
z oczywistych powodów nie doprecyzował expressis verbis, kto miałby być protektorem Sicińskiego. Przypominano także, że ojciec posła z Upity był klientem Radziwiłłów.

źródło: Michał Zbigniew Dankowski: Czy Siciński działał sam? Nowe spojrzenie na przyczyny zerwania sejmu 1652 r., Przegląd Prawa Konstytucyjnego, nr 1 (41)/2018, s. 199

Wartości chrześcijańskie leżące u podstaw całej koncepcji nie stanowią dostatecznie wyrazistego wyróżnika, a na skutek rozbicia środowiska prawicowego brak jest też konkretnego patrona, a zarazem klienta politycznego .

źródło: NKJP: Mariusz Janicki: familia w rozsypce, Polityka, 2001-09-29

Odmiana

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: m1

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
M.	klient	klienci	ndepr
M.	klient	klienty	depr
D.	klienta	klientów
C.	klientowi	klientom
B.	klienta	klientów
N.	klientem	klientami
Ms.	kliencie	klientach
W.	kliencie	klienci	ndepr
W.	kliencie	klienty	depr

Składnia

+

klient

+

KOGO

Pochodzenie

fr. client

niem. Klient