klientka - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

kobieta, która coś kupuje lub korzysta z usług firmy lub banku

[klijentka]

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Biznes

handel i usługi

dobra, stała; wpływowa; zadowolona; niezadowolona; pechowa; elegancka, ładna klientka
klientka kwiaciarni, restauracji, sklepu, zakładu fryzjerskiego; agencji, banku, biura (matrymonialnego, podróży,...), pomocy społecznej
klientka z Polski, z Warszawy, ze Wschodu...
klientki na piercing i dredy
klientka w aptece, w barze, w sklepie, w supermarkecie
portfel, torebka klientki; brak, grupa, grono klientek
napady na klientki
rozmowa, umowa z klientką
klientka kupuje
doradzić, oferować, polecić, pomóc klientce
obsługiwać; stracić klientkę; zachęcać, wabić klientki
iść do klientki; zażądać, żądać od klientki; jeździć, wyruszyć do klientek
rozmawiać, współpracować z klientką

	Najlepsze klientki dostają złote karty gwarantujące przy kolejnych zakupach 20 proc. rabatu. źródło: NKJP: Joanna Solska: Szycie jest piękne, Polityka, 2003-07-05
	[...] nieznany sprawca skradł z torebki klientki portfel z zawartością 50 zł i dokumentami. źródło: NKJP: 997, Nowiny Raciborskie, 2007-09-04
	Tymczasem grupka interesantów zastała drzwi zamknięte na głucho - opowiada jedna z klientek banku. źródło: NKJP: Zamykali stary rok, Dziennik Polski, 2004-01-03
	[...] bierze udział w szkoleniach i dzisiaj bez problemu umie doradzić klientce, co jest dla niej odpowiednie. źródło: NKJP: Dziewczyna w obiektywie, Euroregio Glacensis, 2000

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: ż

+

klientka

+

(CZEGO)

Zob. klient