pogodnie

Hasło ma wiele znaczeń,
wybierz to, które Cię interesuje

2. o stanie ducha

  • 2.

    w sposób świadczący o tym, że ktoś odczuwa spokój i radość życia
  • CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

    Usposobienie człowieka

    cechy charakteru, temperamentu, zdolności i umiejętności


    CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

    Stany psychiczne człowieka

    emocje i uczucia

  • hiperonimy:  spokojnie I
    • spokojnie i pogodnie
    • pogodnie mówić, odeprzeć, odpowiedzieć, powiedzieć, rzec, stwierdzić; uśmiechnąć się; znosić coś; nastrajać; nastawiony, usposobiony
    • pogodnie uśmiechnięty
    • bardzo pogodnie
  • O zmarłym niedawno mężu opowiada pogodnie, nawet z humorem, nie oszczędzając sobie rozbawienia, gdy trafi na wesoły epizod.

    źródło: NKJP: Wilhelm Mach: Góry nad Czarnym Morzem, 1984

    [...] przygotowywałam się do bierzmowania i starałam się wyrobić w sobie chrześcijańską pokorę oraz nauczyć się pogodnie znosić swą dolę.

    źródło: NKJP: Henryk Grynberg: Życie ideologiczne, osobiste, codzienne i artystyczne, 1998

    Stół musi być wesoły, jasny i samym swoim wyglądem nastrajać pogodnie.

    źródło: NKJP: Tadeusz Rojek: Jak to się je: savoir-vivre przy stole, 1994

    Szejk Abdullah nie płacze. Daleko mu do tego. Przeciwnie, jest pogodnie zamyślony, rozpiera go duma, satysfakcja.

    źródło: NKJP: Wojciech Jagielski: Zapomniane wojny, Dodatek do Gazety Wyborczej, 1995-07-14

  • część mowy: przysłówek

    stopień równy pogodnie
    stopień wyższy pogodniej
  • Zob. pogoda