łupnąć - Wielki słownik języka polskiego PAN

3.

pot. bardzo gwałtownie uderzyć - będąc w ruchu, zetknąć się z czymś, powodując duże uszkodzenie tego czegoś lub siebie samego

KATEGORIE FIZYCZNE

Cechy i właściwości materii

ruch i spoczynek

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA

Choroby i ich leczenie

przyczyny, objawy i skutki chorób

	synonimy:	grzmotnąć przyładować wygrzmocić
	hiperonimy:	uderzyć walnąć

Łupnął z impetem o ścianę, po jego wardze spływała krew... był nieprzytomny

źródło: NKJP: Internet

Kopnął drzwi, które łupnęły w ścianę, odpryskując kawałek farby.

źródło: NKJP: Jarosław Maślanek: Haszyszopenki, 2008

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

bezosobnik: łupnięto

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		łupnijmy
2 os.	łupnij	łupnijcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	łupnąłbym bym łupnął	łupnęłabym bym łupnęła	łupnęłobym bym łupnęło	łupnęlibyśmy byśmy łupnęli	łupnęłybyśmy byśmy łupnęły
2 os.	łupnąłbyś byś łupnął	łupnęłabyś byś łupnęła	łupnęłobyś byś łupnęło	łupnęlibyście byście łupnęli	łupnęłybyście byście łupnęły
3 os.	łupnąłby by łupnął	łupnęłaby by łupnęła	łupnęłoby by łupnęło	łupnęliby by łupnęli	łupnęłyby by łupnęły

bezosobnik: łupnięto by

bezokolicznik: łupnąć

imiesłów przysłówkowy uprzedni: łupnąwszy

gerundium: łupnięcie

rodzaj gramatyczny: dk

odpowiednik aspektowy: łupać

+

łupnąć

+

o CO | w CO

Zob. łupać