Jak korzystać ze słownika?

rzucić

Hasło ma wiele znaczeń,
wybierz to, które Cię interesuje

3. palenie

  • Definicja

    3.

    zaprzestać wykonywania jakiejś czynności, którą wcześniej wykonywało się regularnie
  • Kwalifikacja tematyczna

    CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

    Ocena i wartościowanie

    wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia


    CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA

    Choroby i ich leczenie

    uzależnienia

  • Relacje znaczeniowe
    synonimy:  opuścić
    porzucić
  • Połączenia
    • rzucić fajki, nałóg, palenie, papierosy; naukę, posadę, pracę, studia, szkołę, uczelnię, uniwersytet
  • Cytaty

    Błagał, żebym rzuciła pracę i natychmiast wracała do miasta.

    źródło: KWSJP: B.D.: Zwierzenia nauczycielki ucieczka?, Kobieta i Życie, 1972, nr 20

    Rzucił uczelnię i zajął się handlem.

    źródło: KWSJP: Piotr Krzyżanowski: Małżeństwo pod ryżową wódkę, Super Express, 1998, nr 6/3

    Na początku lat czterdziestych Vian zaprzyjaźnił się z grupą ludzi otaczających Satre’a i wyznających jego filozofię, włożył na siebie strój egzystencjalisty, rzucił posadę i grą na trąbce w znanym kabarecie „Tabou” zarabiał na utrzymanie. Tak rozpoczął się bardzo burzliwy okres jego życia.

    źródło: KWSJP: Kazimierz Żórawski: Boris Vian w cieniu Vernona Sullivana, Miesięcznik Literacki, 1970, nr 3

    [...] argumentami, które mogą zaważyć na decyzji - palić czy rzucić palenie - jest chęć poprawy własnej kondycji fizycznej, perspektywa śnieżnobiałych zębów, lepsze samopoczucie.

    źródło: KWSJP: Krzysztof Kasprzak, Wieści Podwarszawskie, 1998, nr 22
  • Odmiana

    część mowy: czasownik

    aspekt: dokonany

    Tryb oznajmujący

    Czas przyszły

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    1 os. rzucę
    		 rzucimy
    2 os. rzucisz
    		 rzucicie
    3 os. rzuci
    		 rzucą

    Czas przeszły

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    m ż n mo -mo
    1 os. rzuciłem
    +(e)m rzucił
    		 rzuciłam
    +(e)m rzuciła
    		 rzuciłom
    +(e)m rzuciło
    		 rzuciliśmy
    +(e)śmy rzucili
    		 rzuciłyśmy
    +(e)śmy rzuciły
    2 os. rzuciłeś
    +(e)ś rzucił
    		 rzuciłaś
    +(e)ś rzuciła
    		 rzuciłoś
    +(e)ś rzuciło
    		 rzuciliście
    +(e)ście rzucili
    		 rzuciłyście
    +(e)ście rzuciły
    3 os. rzucił
    		 rzuciła
    		 rzuciło
    		 rzucili
    		 rzuciły

    bezosobnik: rzucono

    Tryb rozkazujący

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    1 os. rzućmy
    2 os. rzuć
    		 rzućcie

    Tryb warunkowy

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    m ż n mo -mo
    1 os. rzuciłbym
    bym rzucił
    		 rzuciłabym
    bym rzuciła
    		 rzuciłobym
    bym rzuciło
    		 rzucilibyśmy
    byśmy rzucili
    		 rzuciłybyśmy
    byśmy rzuciły
    2 os. rzuciłbyś
    byś rzucił
    		 rzuciłabyś
    byś rzuciła
    		 rzuciłobyś
    byś rzuciło
    		 rzucilibyście
    byście rzucili
    		 rzuciłybyście
    byście rzuciły
    3 os. rzuciłby
    by rzucił
    		 rzuciłaby
    by rzuciła
    		 rzuciłoby
    by rzuciło
    		 rzuciliby
    by rzucili
    		 rzuciłyby
    by rzuciły

    bezosobnik: rzucono by

    bezokolicznik: rzucić

    imiesłów przysłówkowy uprzedni: rzuciwszy

    gerundium: rzucenie

    imiesłów przymiotnikowy bierny: rzucony

    odpowiednik aspektowy: rzucać

  • Składnia
    Rzosobowy + rzucić +
    CO
  • Pochodzenie

    psł. *ŕutiti (/ *rutiti / *rǫtiti) 'miotać, ciskać, rzucać; burzyć, rozwalać'