Jak korzystać ze słownika?

rzucić

Hasło ma wiele znaczeń,
wybierz to, które Cię interesuje

5. słowa

  • Definicja

    5.

    wypowiedzieć określone słowa szybko i krótko
  • Kwalifikacja tematyczna

    CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

    Język

    mówienie

  • Relacje znaczeniowe
    hiperonimy:  powiedzieć
    wypowiedzieć
  • Połączenia
    • rzucić hasło, pomysł, pytanie, słowa, stwierdzenie, zdanie
    • rzucić chłodno, gniewnie, krótko, mimochodem, opryskliwie, oschle, ostro, ponuro, półgłosem, sucho, wyzywająco
  • Cytaty

    Zdziwiony, że nie powziąłem żadnej decyzji, że sprawy te wydawały mi się obojętne, rzucił zdawkowo: „Wiesz, musimy jeszcze o tym porozmawiać”.

    źródło: KWSJP: Józef Winiewicz: Wspomnienia dyplomaty. Tyle co pamiętam z długiej drogi życia, Literatura, 1984, nr 2

    Lekko rzucone słowa carycy wskazywały za to niedwuznacznie, iż traci grunt Nikita Panin, zwolennik utrzymania protektoratu w całości, idą w górę klany Czernyszewów i Orłowów.

    źródło: KWSJP: Paweł Jasienica, Rzeczpospolita Obojga Narodów. Dzieje agonii, 1989

    Wiadomo, że po paru godzinach imprezy, kiedy towarzystwo miało już nieźle w czubach, ktoś rzucił hasło: idziemy na cmentarz.

    źródło: KWSJP: Ewa Kopcik: Balanga, Dziennik Polski, 1998-05-29

    Rzucił pomysł zorganizowania Polskiego Wyścigu Górskiego na trasie z Łysej Polany do Morskiego Oka, jako stałej imprezy, odbywającej się rokrocznie w połowie sierpnia.

    źródło: KWSJP: Wojciech Machnicki: Międzynarodowy Wyścig Tatrzański, Tygodnik Podhalański, 1999, nr 35

    - Przepraszam - rzuciła prawniczka, poprawiając włosy.

    źródło: NKJP: Mariusz Kaszyński: Martwe światło, 2009
  • Odmiana

    część mowy: czasownik

    aspekt: dokonany

    Tryb oznajmujący

    Czas przyszły

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    1 os. rzucę
    		 rzucimy
    2 os. rzucisz
    		 rzucicie
    3 os. rzuci
    		 rzucą

    Czas przeszły

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    m ż n mo -mo
    1 os. rzuciłem
    +(e)m rzucił
    		 rzuciłam
    +(e)m rzuciła
    		 rzuciłom
    +(e)m rzuciło
    		 rzuciliśmy
    +(e)śmy rzucili
    		 rzuciłyśmy
    +(e)śmy rzuciły
    2 os. rzuciłeś
    +(e)ś rzucił
    		 rzuciłaś
    +(e)ś rzuciła
    		 rzuciłoś
    +(e)ś rzuciło
    		 rzuciliście
    +(e)ście rzucili
    		 rzuciłyście
    +(e)ście rzuciły
    3 os. rzucił
    		 rzuciła
    		 rzuciło
    		 rzucili
    		 rzuciły

    bezosobnik: rzucono

    Tryb rozkazujący

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    1 os. rzućmy
    2 os. rzuć
    		 rzućcie

    Tryb warunkowy

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    m ż n mo -mo
    1 os. rzuciłbym
    bym rzucił
    		 rzuciłabym
    bym rzuciła
    		 rzuciłobym
    bym rzuciło
    		 rzucilibyśmy
    byśmy rzucili
    		 rzuciłybyśmy
    byśmy rzuciły
    2 os. rzuciłbyś
    byś rzucił
    		 rzuciłabyś
    byś rzuciła
    		 rzuciłobyś
    byś rzuciło
    		 rzucilibyście
    byście rzucili
    		 rzuciłybyście
    byście rzuciły
    3 os. rzuciłby
    by rzucił
    		 rzuciłaby
    by rzuciła
    		 rzuciłoby
    by rzuciło
    		 rzuciliby
    by rzucili
    		 rzuciłyby
    by rzuciły

    bezosobnik: rzucono by

    bezokolicznik: rzucić

    imiesłów przysłówkowy uprzedni: rzuciwszy

    gerundium: rzucenie

    imiesłów przymiotnikowy bierny: rzucony

    odpowiednik aspektowy: rzucać

  • Składnia
    Rzosobowy + rzucić +
    CO
    Rzosobowy + rzucić +
    MOWA WPROST
  • Pochodzenie

    psł. *ŕutiti (/ *rutiti / *rǫtiti) 'miotać, ciskać, rzucać; burzyć, rozwalać'