Jak korzystać ze słownika?

rzucić

Hasło ma wiele znaczeń,
wybierz to, które Cię interesuje

7. oskarżenia

  • Definicja

    7.

    wykonać czynność nazwaną sąsiadującym rzeczownikiem
  • Kwalifikacja tematyczna

    ATEMATYCZNY

  • Połączenia
    • rzucić spojrzenie; gromy, klątwę, oskarżenie, propozycję, przekleństwa, urok, wyzwanie
    • rzucić wzrokiem
  • Cytaty

    Cóż prostszego, jak teraz na nas rzucić oskarżenie o herezję?

    źródło: KWSJP: Maciej Pinkwart: Dziewczyna z Ipanemy, 2003

    Wreszcie prezydent rzucił pod adresem innych narodów Ameryki zapewnienie, że „Waszyngton pamięta o potrzebie wzmożonej współpracy gospodarczej w rodzinie narodów amerykańskich”.

    źródło: KWSJP: Era powojenna przyniosła Stanom Zjednoczonym gorzkie rozczarowania stwierdza prez. Truman, Robotnik, 1947, nr 240

    Rzucił wyzwanie przyzwyczajeniom 40 mln widzów, wprowadzając nowy program informacyjny „Fakty”.

    źródło: KWSJP: Agnieszka Filas: Ojczyzna malkontentów, Wprost, 1999, nr 19/9

    Nie tylko praca w świetnie prowadzonej placówce badawczej, ale samo miasto i wspaniała przyroda Szwajcarii rzuciły urok na niezwykle wrażliwą duszę Hirszfelda.

    źródło: KWSJP: Grzegorz Fedorowski: Ludwik Hirszfeld, 1985
  • Odmiana

    część mowy: czasownik

    aspekt: dokonany

    Tryb oznajmujący

    Czas przyszły

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    1 os. rzucę
    		 rzucimy
    2 os. rzucisz
    		 rzucicie
    3 os. rzuci
    		 rzucą

    Czas przeszły

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    m ż n mo -mo
    1 os. rzuciłem
    +(e)m rzucił
    		 rzuciłam
    +(e)m rzuciła
    		 rzuciłom
    +(e)m rzuciło
    		 rzuciliśmy
    +(e)śmy rzucili
    		 rzuciłyśmy
    +(e)śmy rzuciły
    2 os. rzuciłeś
    +(e)ś rzucił
    		 rzuciłaś
    +(e)ś rzuciła
    		 rzuciłoś
    +(e)ś rzuciło
    		 rzuciliście
    +(e)ście rzucili
    		 rzuciłyście
    +(e)ście rzuciły
    3 os. rzucił
    		 rzuciła
    		 rzuciło
    		 rzucili
    		 rzuciły

    bezosobnik: rzucono

    Tryb rozkazujący

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    1 os. rzućmy
    2 os. rzuć
    		 rzućcie

    Tryb warunkowy

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    m ż n mo -mo
    1 os. rzuciłbym
    bym rzucił
    		 rzuciłabym
    bym rzuciła
    		 rzuciłobym
    bym rzuciło
    		 rzucilibyśmy
    byśmy rzucili
    		 rzuciłybyśmy
    byśmy rzuciły
    2 os. rzuciłbyś
    byś rzucił
    		 rzuciłabyś
    byś rzuciła
    		 rzuciłobyś
    byś rzuciło
    		 rzucilibyście
    byście rzucili
    		 rzuciłybyście
    byście rzuciły
    3 os. rzuciłby
    by rzucił
    		 rzuciłaby
    by rzuciła
    		 rzuciłoby
    by rzuciło
    		 rzuciliby
    by rzucili
    		 rzuciłyby
    by rzuciły

    bezosobnik: rzucono by

    bezokolicznik: rzucić

    imiesłów przysłówkowy uprzedni: rzuciwszy

    gerundium: rzucenie

    imiesłów przymiotnikowy bierny: rzucony

    odpowiednik aspektowy: rzucać

  • Składnia
    Rzosobowy + rzucić +
    CO + (DOKĄD)
  • Pochodzenie

    psł. *ŕutiti (/ *rutiti / *rǫtiti) 'miotać, ciskać, rzucać; burzyć, rozwalać'