Jak korzystać ze słownika?

rzucić

Hasło ma wiele znaczeń,
wybierz to, które Cię interesuje

10. samochodem

  • Definicja

    10.

    spowodować mimowolny i gwałtowny ruch
  • Kwalifikacja tematyczna

    KATEGORIE FIZYCZNE

    Cechy i właściwości materii

    ruch i spoczynek


    CZŁOWIEK I TECHNIKA

    Transport

  • Relacje znaczeniowe
    synonimy:  potrząsnąć
  • Połączenia
    • rzucić jachtem, okrętem, samochodem, samolotem
  • Cytaty

    Leciałem odcięty od świata, czując tylko wibracje na drążku sterów. I nagle coś rzuciło samolotem, a mnie uderzył w twarz pęd powietrza.

    źródło: KWSJP: Marcin Wolski: Agent dołu, 1988

    Jakiś wybój przycisnął ją mocniej do mego boku i choć potem rzuciło nami do przodu, już tak pozostała.

    źródło: KWSJP: Artur Baniewicz: Afrykanka, 2005

    Uderzenie było potężne. Rzuciło nami jak kartoflami i wszyscy wylądowaliśmy na podłodze – opowiada jeden z uczestników wypadku.

    źródło: KWSJP: Tomasz Wosk: Zderzyły się busy, Sztafeta, 2009-02-12

    No, Johann - pytał Fritz przy śniadaniu - co tam znowu w nocy były za strachy, co? Jesteś już duży, nie można się wszystkiego bać. Musisz być mężczyzną, synu. - To dlatego, że wiatr rzucił dachówką, tato, a ja myślałem, że ktoś się zakrada i chce mnie zabrać

    źródło: NKJP: Ewa Kujawska: Dom Małgorzaty, 2007
  • Odmiana

    część mowy: czasownik

    aspekt: dokonany

    Tryb oznajmujący

    Czas przyszły

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    1 os. rzucę
    		 rzucimy
    2 os. rzucisz
    		 rzucicie
    3 os. rzuci
    		 rzucą

    Czas przeszły

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    m ż n mo -mo
    1 os. rzuciłem
    +(e)m rzucił
    		 rzuciłam
    +(e)m rzuciła
    		 rzuciłom
    +(e)m rzuciło
    		 rzuciliśmy
    +(e)śmy rzucili
    		 rzuciłyśmy
    +(e)śmy rzuciły
    2 os. rzuciłeś
    +(e)ś rzucił
    		 rzuciłaś
    +(e)ś rzuciła
    		 rzuciłoś
    +(e)ś rzuciło
    		 rzuciliście
    +(e)ście rzucili
    		 rzuciłyście
    +(e)ście rzuciły
    3 os. rzucił
    		 rzuciła
    		 rzuciło
    		 rzucili
    		 rzuciły

    bezosobnik: rzucono

    Tryb rozkazujący

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    1 os. rzućmy
    2 os. rzuć
    		 rzućcie

    Tryb warunkowy

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    m ż n mo -mo
    1 os. rzuciłbym
    bym rzucił
    		 rzuciłabym
    bym rzuciła
    		 rzuciłobym
    bym rzuciło
    		 rzucilibyśmy
    byśmy rzucili
    		 rzuciłybyśmy
    byśmy rzuciły
    2 os. rzuciłbyś
    byś rzucił
    		 rzuciłabyś
    byś rzuciła
    		 rzuciłobyś
    byś rzuciło
    		 rzucilibyście
    byście rzucili
    		 rzuciłybyście
    byście rzuciły
    3 os. rzuciłby
    by rzucił
    		 rzuciłaby
    by rzuciła
    		 rzuciłoby
    by rzuciło
    		 rzuciliby
    by rzucili
    		 rzuciłyby
    by rzuciły

    bezosobnik: rzucono by

    bezokolicznik: rzucić

    imiesłów przysłówkowy uprzedni: rzuciwszy

    gerundium: rzucenie

    odpowiednik aspektowy: rzucać

  • Składnia
    Rznieżywotny + rzucić +
    KIM/CZYM
    Ø + rzucić +
    KIM/CZYM
  • Pochodzenie

    psł. *ŕutiti (/ *rutiti / *rǫtiti) 'miotać, ciskać, rzucać; burzyć, rozwalać'