-
11.
nakazać komuś udanie się w określone miejsce lub podjęcie określonych czynności -
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Wojsko i wojna
czynności, przedmioty, miejsca związane z wojskiem i wojną
CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA
Praca
organizacja i hierarchia w pracy, stosunki służbowe -
- rzucić oddział, wojska; ludzi, pracowników, żołnierzy
- rzucić do pracy, do walki
- rzucić na pierwszą linię frontu
-
Administracja amerykańska na Filipinach rzuciła na stłumienie powstania oddziały żandarmerii i wojska.
źródło: KWSJP: Filipiny w ogniu, Gromada, 1950, nr 6
Po pierwszych sukcesach polskich Niemcy rzucili na armię „Poznań” i część armii „Pomorze” swe główne siły i do 19 września rozbili bohatersko walczące siły polskie.
źródło: KWSJP: Leszek Podhorodecki: Otwock i Karczew we wrześniu 1939 roku, Wieści Podwarszawskie, 1998, nr 22
Amerykanie mogą rzucić do walki nieporównywalnie więcej żołnierzy.
źródło: NKJP: Wielka wojna dwóch światów, Dziennik Polski, 2001-10-19
-
część mowy: czasownik
aspekt: dokonany
Tryb oznajmujący
Czas przyszły
liczba pojedyncza liczba mnoga 1 os. rzucę
rzucimy
2 os. rzucisz
rzucicie
3 os. rzuci
rzucą
Czas przeszły
liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n mo -mo 1 os. rzuciłem
+(e)m rzucił
rzuciłam
+(e)m rzuciła
rzuciłom
+(e)m rzuciło
rzuciliśmy
+(e)śmy rzucili
rzuciłyśmy
+(e)śmy rzuciły
2 os. rzuciłeś
+(e)ś rzucił
rzuciłaś
+(e)ś rzuciła
rzuciłoś
+(e)ś rzuciło
rzuciliście
+(e)ście rzucili
rzuciłyście
+(e)ście rzuciły
3 os. rzucił
rzuciła
rzuciło
rzucili
rzuciły
bezosobnik: rzucono
Tryb rozkazujący
liczba pojedyncza liczba mnoga 1 os. rzućmy
2 os. rzuć
rzućcie
Tryb warunkowy
liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n mo -mo 1 os. rzuciłbym
bym rzucił
rzuciłabym
bym rzuciła
rzuciłobym
bym rzuciło
rzucilibyśmy
byśmy rzucili
rzuciłybyśmy
byśmy rzuciły
2 os. rzuciłbyś
byś rzucił
rzuciłabyś
byś rzuciła
rzuciłobyś
byś rzuciło
rzucilibyście
byście rzucili
rzuciłybyście
byście rzuciły
3 os. rzuciłby
by rzucił
rzuciłaby
by rzuciła
rzuciłoby
by rzuciło
rzuciliby
by rzucili
rzuciłyby
by rzuciły
bezosobnik: rzucono by
bezokolicznik: rzucić
imiesłów przysłówkowy uprzedni: rzuciwszy
gerundium: rzucenie
rodzaj gramatyczny: dk
liczba pojedyncza liczba mnoga M. rzucenie
rzucenia
D. rzucenia
rzuceń
C. rzuceniu
rzuceniom
B. rzucenie
rzucenia
N. rzuceniem
rzuceniami
Ms. rzuceniu
rzuceniach
W. rzucenie
rzucenia
imiesłów przymiotnikowy bierny: rzucony
liczba pojedyncza m1 m2 m3 n1, n2 ż M. rzucony
rzucony
rzucony
rzucone
rzucona
D. rzuconego
rzuconego
rzuconego
rzuconego
rzuconej
C. rzuconemu
rzuconemu
rzuconemu
rzuconemu
rzuconej
B. rzuconego
rzuconego
rzucony
rzucone
rzuconą
N. rzuconym
rzuconym
rzuconym
rzuconym
rzuconą
Ms. rzuconym
rzuconym
rzuconym
rzuconym
rzuconej
liczba mnoga p1 m1 ndepr m1 depr pozostałe M. rzuceni
rzuceni
rzucone
rzucone
D. rzuconych
rzuconych
rzuconych
rzuconych
C. rzuconym
rzuconym
rzuconym
rzuconym
B. rzuconych
rzuconych
rzuconych
rzucone
N. rzuconymi
rzuconymi
rzuconymi
rzuconymi
Ms. rzuconych
rzuconych
rzuconych
rzuconych
odpowiednik aspektowy: rzucać
-
Rzosobowy + rzucić + KOGO/CO + do CZEGO -
psł. *ŕutiti (/ *rutiti / *rǫtiti) 'miotać, ciskać, rzucać; burzyć, rozwalać'