rzucić - Wielki słownik języka polskiego PAN

13.

pot. udostępnić do sprzedaży

Używane głównie w odniesieniu do realiów lat 70. i 80. XX w. w Polsce, kiedy dostawy towarów do sklepów były nieregularne i natychmiast je wykupywano.

Kwalifikacja tematyczna

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Biznes

handel i usługi

Relacje znaczeniowe

hiperonimy:

dostarczyć

Połączenia

rzucić towar; mięso, mydło, papier toaletowy
rzucić do sklepów
rzucić na rynek

Cytaty

Przypomina to trochę zakupy w latach stanu wojennego, kiedy na pustych półkach królował ocet, a przed sklepami, do których właśnie rzucili towar, kłębił się rozgorączkowany tłum gotowy kupić dosłownie wszystko, bo taka okazja może się już nie powtórzyć.

źródło: Internet

PCH rzuciło na rynki stołeczne 60 ton cukierków (od 360 do 620 zł kg), 20 ton pierników (od 360 do 540 zł za kg), 10 t. czekolady (1.700–2.400 zł za kg), 20 ton maku, 100 ton suszonych śliwek.

źródło: KWSJP: wb: Powódź słodyczy, Trybuna Ludu, 1948, nr 2

Przebiegłem sklepy, zakupując, co mogłem, przede wszystkim dla Tereski. A nuż rzucili towar tylko raz dla zamydlenia oczu i wkrótce to wszystko zniknie jak sen złoty?

źródło: NKJP: Jerzy Stawiński: Piszczyk, 1997

Odmiana

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.	rzucę	rzucimy
2 os.	rzucisz	rzucicie
3 os.	rzuci	rzucą

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	rzuciłem +(e)m rzucił	rzuciłam +(e)m rzuciła	rzuciłom +(e)m rzuciło	rzuciliśmy +(e)śmy rzucili	rzuciłyśmy +(e)śmy rzuciły
2 os.	rzuciłeś +(e)ś rzucił	rzuciłaś +(e)ś rzuciła	rzuciłoś +(e)ś rzuciło	rzuciliście +(e)ście rzucili	rzuciłyście +(e)ście rzuciły
3 os.	rzucił	rzuciła	rzuciło	rzucili	rzuciły

bezosobnik: rzucono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		rzućmy
2 os.	rzuć	rzućcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	rzuciłbym bym rzucił	rzuciłabym bym rzuciła	rzuciłobym bym rzuciło	rzucilibyśmy byśmy rzucili	rzuciłybyśmy byśmy rzuciły
2 os.	rzuciłbyś byś rzucił	rzuciłabyś byś rzuciła	rzuciłobyś byś rzuciło	rzucilibyście byście rzucili	rzuciłybyście byście rzuciły
3 os.	rzuciłby by rzucił	rzuciłaby by rzuciła	rzuciłoby by rzuciło	rzuciliby by rzucili	rzuciłyby by rzuciły

bezosobnik: rzucono by

bezokolicznik: rzucić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: rzuciwszy

gerundium: rzucenie

rodzaj gramatyczny: dk

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
M.	rzucenie	rzucenia
D.	rzucenia	rzuceń
C.	rzuceniu	rzuceniom
B.	rzucenie	rzucenia
N.	rzuceniem	rzuceniami
Ms.	rzuceniu	rzuceniach
W.	rzucenie	rzucenia

imiesłów przymiotnikowy bierny: rzucony

	liczba pojedyncza
	m1	m2	m3	n1, n2	ż
	M.	rzucony	rzucony	rzucony	rzucone	rzucona
D.	rzuconego	rzuconego	rzuconego	rzuconego	rzuconej
C.	rzuconemu	rzuconemu	rzuconemu	rzuconemu	rzuconej
B.	rzuconego	rzuconego	rzucony	rzucone	rzuconą
N.	rzuconym	rzuconym	rzuconym	rzuconym	rzuconą
Ms.	rzuconym	rzuconym	rzuconym	rzuconym	rzuconej

	liczba mnoga
	p1	m1 ndepr	m1 depr	pozostałe
	M.	rzuceni	rzuceni	rzucone	rzucone
D.	rzuconych	rzuconych	rzuconych	rzuconych
C.	rzuconym	rzuconym	rzuconym	rzuconym
B.	rzuconych	rzuconych	rzuconych	rzucone
N.	rzuconymi	rzuconymi	rzuconymi	rzuconymi
Ms.	rzuconych	rzuconych	rzuconych	rzuconych

odpowiednik aspektowy: rzucać

Składnia

Rz_osobowy

+

rzucić

+

CO + (do CZEGO)

Pochodzenie

psł. *ŕutiti (/ *rutiti / *rǫtiti) 'miotać, ciskać, rzucać; burzyć, rozwalać'