dręczyć

Hasło ma wiele znaczeń,
wybierz to, które Cię interesuje

1. sprawiać ból

  • Definicja

    1.

    sprawiać jakiejś osobie lub zwierzęciu ból i cierpienie
  • Kwalifikacja tematyczna

    CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

    Relacje międzyludzkie

    określenia relacji międzyludzkich


    CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

    Zasady współżycia społecznego

    zachowania i wyrażenia nieakceptowane społecznie

  • Połączenia
    • dręczyć dzieci, rodzinę, żonę; bliźnich, ludzi, ofiary; księży, ucznia; pracownika, świadka, więźniów; siebie; zwierzęta
    • dręczyć fizycznie, psychicznie
  • Cytaty

    Zaprzeczyła, by wuj napastował ją fizycznie albo dręczył psychicznie [...].

    źródło: NKJP: Monika Piątkowska: Nikczemne historie, 2009

    [...] uciekła z domu, w którym mąż alkoholik systematycznie ją katował, bił i dręczył dzieci.

    źródło: NKJP: Maria Oryszczak: Hotelik w Domu Dziecka, Gazeta Brodnicka, 2011

    O filmach przedstawiających dręczenie chomików stołeczna policja dowiedziała się od jednego z internautów.

    źródło: NKJP: R.Nadaj: Płońszczanin dręczył domowe zwierzęta, Tygodnik Ciechanowski, 2006-09-26
  • Odmiana

    część mowy: czasownik

    aspekt: niedokonany

    Tryb oznajmujący

    Czas teraźniejszy

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    1 os. dręczę
    		 dręczymy
    2 os. dręczysz
    		 dręczycie
    3 os. dręczy
    		 dręczą

    Czas przeszły

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    m ż n mo -mo
    1 os. dręczyłem
    +(e)m dręczył
    		 dręczyłam
    +(e)m dręczyła
    		 dręczyłom
    +(e)m dręczyło
    		 dręczyliśmy
    +(e)śmy dręczyli
    		 dręczyłyśmy
    +(e)śmy dręczyły
    2 os. dręczyłeś
    +(e)ś dręczył
    		 dręczyłaś
    +(e)ś dręczyła
    		 dręczyłoś
    +(e)ś dręczyło
    		 dręczyliście
    +(e)ście dręczyli
    		 dręczyłyście
    +(e)ście dręczyły
    3 os. dręczył
    		 dręczyła
    		 dręczyło
    		 dręczyli
    		 dręczyły

    bezosobnik: dręczono

    Czas przyszły

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    m ż n mo -mo
    1 os. będę dręczył
    będę dręczyć
    		 będę dręczyła
    będę dręczyć
    		 będę dręczyło
    będę dręczyć
    		 będziemy dręczyli
    będziemy dręczyć
    		 będziemy dręczyły
    będziemy dręczyć
    2 os. będziesz dręczył
    będziesz dręczyć
    		 będziesz dręczyła
    będziesz dręczyć
    		 będziesz dręczyło
    będziesz dręczyć
    		 będziecie dręczyli
    będziecie dręczyć
    		 będziecie dręczyły
    będziecie dręczyć
    3 os. będzie dręczył
    będzie dręczyć
    		 będzie dręczyła
    będzie dręczyć
    		 będzie dręczyło
    będzie dręczyć
    		 będą dręczyli
    będą dręczyć
    		 będą dręczyły
    będą dręczyć

    Tryb rozkazujący

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    1 os. dręczmy
    2 os. dręcz
    		 dręczcie

    Tryb warunkowy

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    m ż n mo -mo
    1 os. dręczyłbym
    bym dręczył
    		 dręczyłabym
    bym dręczyła
    		 dręczyłobym
    bym dręczyło
    		 dręczylibyśmy
    byśmy dręczyli
    		 dręczyłybyśmy
    byśmy dręczyły
    2 os. dręczyłbyś
    byś dręczył
    		 dręczyłabyś
    byś dręczyła
    		 dręczyłobyś
    byś dręczyło
    		 dręczylibyście
    byście dręczyli
    		 dręczyłybyście
    byście dręczyły
    3 os. dręczyłby
    by dręczył
    		 dręczyłaby
    by dręczyła
    		 dręczyłoby
    by dręczyło
    		 dręczyliby
    by dręczyli
    		 dręczyłyby
    by dręczyły

    bezosobnik: dręczono by

    bezokolicznik: dręczyć

    imiesłów przysłówkowy współczesny: dręcząc

    gerundium: dręczenie

    imiesłów przymiotnikowy czynny: dręczący

    imiesłów przymiotnikowy bierny: dręczony

    odpowiednik aspektowy: zadręczyć

  • Składnia
    Rzosobowy + dręczyć +
    KOGO/CO
  • Pochodzenie

    psł. *drǫčiti 'uderzać drągiem; męczyć, nękać'