-
2.
pot. metalowy pręt, którym można coś podważyć lub przesunąć -
CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA
Praca
materiały i narzędzia pracy -
Drzwi wagonu otwierają się i na stopniach widzę kolejarza; jakiś kij czy wajchę trzyma w ręce, a drugą wyciąga ku mnie i kiwa palcem, bym się zbliżył.
źródło: NKJP: Witold Horwath: Seans, 1997
Chodzili kiedyś tacy po peronach i badali na dźwięk pociągi. Czy nie pęknięte właśnie. Do samolotu trzeba podobnie - podejść z grubą, metalową wajchą i przywalić.
źródło: NKJP: Internet
Motorniczy miał jeszcze tuż koło siebie sznur do ściągania na dół pantografu [...] i żelazną wajchę do przestawiania zwrotnic.
źródło: NKJP: Andrzej Nowak: Ósemka, dziewiętnastka, dycha, Dziennik Polski, 2008-10-18
Pacjent z naprzeciwka był tramwajarzem. (Widywałem go później na rogu Marszałkowskiej i Alej, wychodził ze swej służbowej budki z wielką wajchą, przekładał zwrotnice [ ...]).
źródło: NKJP: Antoni Kroh title Starorzecza, 2010
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. wajcha
wajchy
D. wajchy
wajch
C. wajsze
wajchom
B. wajchę
wajchy
N. wajchą
wajchami
Ms. wajsze
wajchach
W. wajcho
wajchy
-
niem. Weiche