-
3.
sposób malowania obrazów przez określonego artystę -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Działalność artystyczna człowieka
sztuki plastyczne -
- genialny; najlepszy; własny pędzel
- pędzel impresjonisty, malarza, mistrza, twórców; Fałata, Malczewskiego, Mehoffera
-
Monice Miętus zależy na czymś znacznie ważniejszym: chce udowodnić tezę, że Momper nie był jedynym twórcą dzieła, w którym rozpoznała także pędzel mistrza Jana Aksamitnego.
źródło: NKJP: Marek Lovell: Aksamitna przygoda, Dziennik Polski, 2001-03-02
O jego blasku stanowi pędzel Rembrandta [...].
źródło: NKJP: Janusz Tazbir: Silva rerum historicarum, 2002
Jeżeli nie, to znacie jego dzieła z kopii, które rozsławiają pędzel tego arcymistrza po całym świecie.
źródło: NKJP: Zabawy moralne i inne, Dziennik Polski, 1999-12-18
Żadnych el Greców ani Velázquezów opromieniających sztukę dworu Habsburgów, choć pędzel dworaka ze starej szlacheckiej rodziny bywał bezlitosny w ukazywaniu sztywnej pompy królewskiego życia i jego dostojnej nudy.
źródło: NKJP: Herosi baroku, Dziennik Polski, 2003-10-24
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. pędzel
pędzle
D. pędzla
pędzli
C. pędzlowi
pędzlom
B. pędzel
pędzle
N. pędzlem
pędzlami
Ms. pędzlu
pędzlach
W. pędzlu
pędzle
-
+ pędzel + KOGO -
śr.-w.-niem. pensel
z st.fr. pincel
Forma starofrancuska wywodzi się z ludowej łacińskiej formy *pēnicellus, pochodzącej z łac. pēnicillus 'pędzelek', związanego z łac. pēniculus 'ogonek' (zdrobnienie od łac. pēnis 'ogon; członek męski') (Bor)