-
1.
osoba wychowana przez kogoś innego niż jej rodzice lub przez specjalną instytucję -
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Edukacja i oświata
organizacje/placówki opiekuńcze i kulturalne -
- młody, pełnoletni, starszy wychowanek
- wychowanek bidula, domu dziecka, internatu, placówki, poprawczaka, sierocińca, specjalnego ośrodka szkolno-wychowawczego; rodziny zastępczej
- kontakt, rozmowa z wychowankiem
-
Wiedziałam, że wychowankowie domów dziecka strasznie chcą mieć jakąś rodzinę.
źródło: NKJP: Teresa Torańska: Oni, 1985
Wychowankowie rodzin zastępczych po uzyskaniu pełnoletności otrzymują także zasiłek na usamodzielnienie się.
źródło: NKJP: Pieniądze za opiekę, Gazeta Krakowska, 2001-11-14
Do swoich byłych wychowanków, a było ich w sumie siedmioro (dwie hrabianki pozostały we Francji) mówiła po imieniu, a oni do niej „nianiu” i w drugiej osobie liczby mnogiej, czyli - z szacunkiem, ale też z czułością.
źródło: NKJP: Jeremi Przybora: Przymknięte oko opaczności, 1994
Ojciec założył nową rodzinę. Wychowanek ma dwoje przyrodniego rodzeństwa. Ojciec nie kontaktuje się z synem ani zakładem. Nie odpowiada na listy...
źródło: NKJP: Maria Borowa: Dominika znaczy niedziela, 1988
Była w domu dziecka biblioteka z klasykami dla mas, na szarym, gazetowym papierze, ale wychowankowie się wcale nie interesowali książkami.
źródło: NKJP: Henryk Grynberg: Życie ideologiczne, osobiste, codzienne i artystyczne, 1998
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. wychowanek
wychowankowie
ndepr wychowanki
depr D. wychowanka
wychowanków
C. wychowankowi
wychowankom
B. wychowanka
wychowanków
N. wychowankiem
wychowankami
Ms. wychowanku
wychowankach
W. wychowanku
wychowankowie
ndepr wychowanki
depr -
+ wychowanek + (KOGO/CZEGO)+ wychowanek + (CZYJ) -
Od: wychować; zob. chować