niezadowolony - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.a

taki, który odczuwa przykrość z powodu niezaspokojenia swoich potrzeb i oczekiwań lub doznania czegoś niemiłego

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Stany psychiczne człowieka

emocje i uczucia

sprzeczne:

zadowolony

niezadowolony działacz, kibic, klient, konsument; tłum; niezadowoleni ludzie, mieszkańcy, obywatele, pacjenci, petenci, pracownicy, robotnicy, uczestnicy, użytkownicy; niezadowolone społeczeństwo
niezadowolony z decyzji, z działań, z faktu, z jakości, z odpowiedzi, z polityki, z postawy, z jakiegoś powodu, z warunków, z wyniku; z pracy, z życia
ciągle, ciężko, głęboko, mocno, skrajnie, słusznie, strasznie, wiecznie, wyraźnie niezadowolony
niezadowolony i sfrustrowany
bardzo niezadowolony

	Polacy należą do najbardziej niezadowolonych mieszkańców Europy postkomunistycznej, ale rzadziej niż inni myślą o emigracji. źródło: NKJP: Agnieszka Kublik: Nie rzucim tej strasznej ziemi, Gazeta Wyborcza, 1993/02/24
	Czescy nauczyciele, niezadowoleni z powodu zbyt niskich - ich zdaniem - wynagrodzeń, zamierzają powitać nowy rok szkolny jednodniowym strajkiem. źródło: NKJP: Witaj strajku, Dziennik Polski, 2003-08-23
	- To niesubordynacja - warczał admirał niezadowolony, że ktoś chce odebrać należną mu chwałę. źródło: NKJP: Grzegorz Mathea: IV Rzeczpospolita, 2005
	Dzisiaj miło mi państwa poinformować, że najnowsza inscenizacja Krzysztofa Warlikowskiego przekracza daleko oczekiwania, jakie złośliwy i wiecznie niezadowolony krytyk może mieć w stosunku do dzisiejszego polskiego teatru. źródło: NKJP: Roman Pawłowski, Zimowa opowieść Szekspira w Teatrze Nowym w Poznaniu, Gazeta Wyborcza, 1997-04-10
	Niezadowoleni z pracy kieleckiego arbitra kibice gospodarzy nie ukrywali swoich uczuć w stosunku do jego osoby. źródło: NKJP: Sędzia z obstawą, Dziennik Polski, 2001-08-13

część mowy: przymiotnik

Stopień równy

Zob. zadowolić