doskoczyć - Wielki słownik języka polskiego PAN

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	doskoczyłem +(e)m doskoczył	doskoczyłam +(e)m doskoczyła	doskoczyłom +(e)m doskoczyło	doskoczyliśmy +(e)śmy doskoczyli	doskoczyłyśmy +(e)śmy doskoczyły
2 os.	doskoczyłeś +(e)ś doskoczył	doskoczyłaś +(e)ś doskoczyła	doskoczyłoś +(e)ś doskoczyło	doskoczyliście +(e)ście doskoczyli	doskoczyłyście +(e)ście doskoczyły
3 os.	doskoczył	doskoczyła	doskoczyło	doskoczyli	doskoczyły

bezosobnik: doskoczono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		doskoczmy
2 os.	doskocz	doskoczcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	doskoczyłbym bym doskoczył	doskoczyłabym bym doskoczyła	doskoczyłobym bym doskoczyło	doskoczylibyśmy byśmy doskoczyli	doskoczyłybyśmy byśmy doskoczyły
2 os.	doskoczyłbyś byś doskoczył	doskoczyłabyś byś doskoczyła	doskoczyłobyś byś doskoczyło	doskoczylibyście byście doskoczyli	doskoczyłybyście byście doskoczyły
3 os.	doskoczyłby by doskoczył	doskoczyłaby by doskoczyła	doskoczyłoby by doskoczyło	doskoczyliby by doskoczyli	doskoczyłyby by doskoczyły

bezosobnik: doskoczono by

bezokolicznik: doskoczyć

imiesłów przysłówkowy uprzedni: doskoczywszy

gerundium: doskoczenie

rodzaj gramatyczny: dk

odpowiednik aspektowy: doskakiwać

+

doskoczyć

+

DOKĄD

Zob. skoczyć