-
1.
stanowczy sprzeciw wobec kogoś lub czegoś -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Ocena i wartościowanie
wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia -
- cichy, jawny, otwarty, rozpaczliwy; młodzieńczy, nastoletni, pokoleniowy; słuszny bunt; bunt społeczny; ideologiczny, religijny, romantyczny, wewnętrzny
- bunt mieszkańców, młodych, młodzieży, nastolatków
- bunt wobec Boga, świata
- bunt przeciw Bogu, przeciw światu
- bunt i agresja, bunt i protest, bunt i ucieczka z domu; gniew i bunt
- mechanizm, odruch, powód, prawo, przedmiot, przejaw, przykład, wyraz, wyrażanie buntu
- skłonny do buntu
- przeżywać, stłumić, tłumić, wyrażać bunt
-
Jawny bunt przeciwko rodzicom, wychowawcom, innym ludziom, instytucjom itp. ma być dowodem na to, że jednostka nie zgadza się na przypisywanie jej odpowiedzialności za porażki i tym samym na próbę ograniczania jej wolnościowych dążeń.
źródło: NKJP: Anna Oleszkowicz: Bunt młodzieńczy, 2006
Zniknął zwykły odruch buntu wobec wszystkiego, co ja mówię i co mówi psycholog. Może ten telefon do mnie kosztował ją więcej, niż myślę.
źródło: NKJP: Maria Nurowska: Hiszpańskie oczy, 1995
Dopiero, kiedy na karku poczuł żelazny chwyt i spojrzał w oczy swego pogromcy, zawrzał w nim gniew i bunt. Zaledwie przed chwilą był królem - teraz miał zostać zniewolony? Nigdy!
źródło: NKJP: Ewa Ćwikła: Wędkarskie opowieści Stynki, 2008
Wydaje mi się, że uniwersalny jest bunt nastolatków przeciwko autorytetom rodziny. Nawet na Wyspach Triobriandzkich [...] występuje konflikt pokoleń i pojawia się problem buntu, taki sam jak w naszej kulturze.
źródło: NKJP: Edward Nęcka: Człowiek - umysł - maszyna: rozmowy o twórczości i inteligencji, 2005
Ominęły go konflikty pokoleń, młodzieńcze bunty i szaleństwa.
źródło: NKJP: Mariusz Janicki, Jan Maria Solista, Polityka, 2003-04-12
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. bunt
bunty
D. buntu
buntów
C. buntowi
buntom
B. bunt
bunty
N. buntem
buntami
Ms. buncie
buntach
W. buncie
bunty
Inne uwagi
Zwykle lp
-
+ bunt + (KOGO) + (przeciw/przeciwko KOMU/CZEMU)+ bunt + (KOGO) + (wobec KOGO/CZEGO) -
śr.-w.-niem. bund 'związek'
Wyraz dawniej funkcjonował w polszczyźnie w znaczeniu 'przymierze, związek', zaś znaczenia 'zmowa, spisek', 'powstanie' oraz 'sprzeciw, opór' są wtórne.