-
1.
ten, kto stanowczo sprzeciwia się komuś lub czemuś -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Ocena i wartościowanie
wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Relacje międzyludzkie
określenia osób wchodzących w relacje międzyludzkie -
- mały, młody, wieczny buntownik
- buntownik przeciw/przeciwko Bogu, przeciw/przeciwko złu
- marzyciel i buntownik
- dusza buntownika
- zostać buntownikiem
-
On na to: „Jeśli pan chce walczyć z systemem szkolnym, to rozwali pan sobie głowę”. Na co ja, młody buntownik: „Cóż to dla mnie walczyć z systemem szkolnym, przecież ja walczę z systemem politycznym, najpotężniejszym na świecie. I w dodatku wygram!”.
źródło: NKJP: Gazeta Wyborcza, 1993-05-10
Uwierzył, gdy się zbuntował przeciw Jehowie i Bóg go opuścił. Właśnie w duszę nieśmiertelną wierzy się tylko wtedy, gdy się jest buntownikiem przeciw Bogu.
źródło: Internet
Buntowników ludzie nie lubią, bo psują im dobre samopoczucie. Ale ich szanują, respektują ich potrzeby. I często dają im to, czego chcą, nawet wbrew własnym chęciom.
źródło: NKJP: Ewa Siarkiewicz: Kuźnia głupców, 2009
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. buntownik
buntownicy
ndepr buntowniki
depr D. buntownika
buntowników
C. buntownikowi
buntownikom
B. buntownika
buntowników
N. buntownikiem
buntownikami
Ms. buntowniku
buntownikach
W. buntowniku
buntownicy
ndepr buntowniki
depr -
+ buntownik + przeciw/przeciwko KOMU/CZEMU -