głodny - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

taki, który czuje potrzebę jedzenia

Używane często w znaczeniu 'człowiek głodny'.

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA

Budowa i funkcjonowanie ciała ludzkiego

czynności i stany fizjologiczne

CZŁOWIEK I PRZYRODA

Świat zwierząt

budowa i funkcjonowanie organizmów zwierzęcych

CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA

Jedzenie i jego przygotowanie

	synonimy:	wygłodniały wygłodzony zgłodniały
	hiperonimy:	złakniony

głodny człowiek, robotnik; pies; głodne dziecko, zwierzę
głodny jak pies, jak wilk
bardzo, ciągle, potwornie, strasznie, wiecznie, wściekle głodny
głodny i bezdomny, głodny i brudny, głodny i chory, głodny i obdarty, głodny i zmęczony; biedny i głodny
ktoś chodzi głodny, ktoś jest głodny

	Wódz odmawia zjedzenia plasterka szynki, podanej mu na kromce suchego chleba i poleca oddać ją głodnym dzieciom. źródło: NKJP: Janusz Tazbir: Silva rerum historicarum , 2002
	Kiedy stanąłem w progu ich mieszkania, spytał mnie z uśmiechem, czy nie jestem głodny, bo żona właśnie szykuje kolację. źródło: NKJP: Michał Komar: O obrotach losów i ciał, 1998
	Janka Birmin jada bez opamiętania dużo, a ciągle się skarży, że jest głodna. źródło: NKJP: Stanisław Dygat: Jezioro Bodeńskie, 1995
	Co chwila przylatywały głodne ptaki, które napełniały swoje puste żołądki niedojrzałymi owocami młodego drzewa. źródło: NKJP: Mariusz Czubaj: Wielka Trędowata, Polityka, 2003-02-08
	Pod wieczór dotarliśmy do naszej restauracyjki na Montmartrze, zmęczeni i głodni. źródło: NKJP: Maria Nurowska: Rosyjski kochanek, 1996

część mowy: przymiotnik

Stopień równy

Stopień wyższy

Zob. głód