grzesznik - Wielki słownik języka polskiego PAN

osoba, która popełnia grzechy - czyny niezgodne z zasadami określonej religii

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Religia – kościół

wyznania: zasady i prawdy wiary

mały, najgorszy, największy, wielki, zatwardziały; każdy, jeden, pierwszy; nawrócony, skruszony grzesznik; biedni, jawni grzesznicy
grzesznicy i grzesznice; celnicy i grzesznicy, faryzeusze i grzesznicy, sprawiedliwi i grzesznicy, święci i grzesznicy
los grzesznika; cierpienia, droga; dusze, głowy, ręce; Kościół, wspólnota; nawrócenie, potępienie grzeszników
miłość do grzesznika
święty z grzesznikiem
karać grzeszników; nawrócenie, potępienie / potępianie grzeszników
być grzesznikiem
umierać za grzeszników

	[...] cierpienia grzeszników w piekle przewyższają intensywnością najstraszniejsze i najokrutniejsze nawet cierpienia, jakie mogą być naszym udziałem podczas ziemskiego żywota. źródło: NKJP: Andrzej Sarwa: Rzeczy ostateczne człowieka i świata : eschatologia Zaratusztrianizmu, 2005
	Kościół katolicki nie jest sektą dla wybranych. Mamy odwagę powiedzieć, że jesteśmy grzeszni. Jesteśmy Kościołem grzeszników. Ale Kościół jest święty świętością Boga. źródło: NKJP: Praca najwyższym dobrem, Dziennik Polski -- Nowy Sącz, 2001-06-18
	„Drogie dzieci! Niech wszystkie modlitwy, które odmawiacie w domach wieczorem, będą za nawrócenie grzeszników, ponieważ świat jest w wielkim grzechu. Każdego wieczoru odmawiajcie różaniec”. źródło: NKJP: Świątynia Królowej Pokoju, Dziennik Polski -- Podróże, 2002-08-03
	[...]„przebaczyć” nie znaczy „zapomnieć”. Miłość do grzesznika nie zwalnia z wyrazistej oceny moralnej grzechu i z obowiązku refleksji nad przyczynami zła. źródło: NKJP: Józef Życiński: Ziarno samotności, 1997
	Święty jest grzesznikiem, ponieważ rodzi się z grzechem pierworodnym i przez całe życie podlega ludzkiej słabości; ale jest jednocześnie świętym, ponieważ – za łaską Boga – zmagając się ze złem, ma także mieć udział w Jego świętości. źródło: NKJP: Jan Paulas, Cezary Sękalski: Oni nas stworzyli, 2002

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: m1