sekretarz - Wielki słownik języka polskiego PAN

3.

osoba, która pełni najwyższą funkcję w jakiejś organizacji politycznej

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Funkcjonowanie państwa

działalność polityczna

gminny, powiatowy, wojewódzki; miejscowy; były, dawny, nowy, obecny; długoletni, wieloletni; etatowy; komunistyczny, partyjny, polityczny; drugi, pierwszy, trzeci; główny sekretarz; sekretarz generalny
sekretarz KC PZPR, klubu, organizacji partyjnej, partii; NATO, ONZ
sekretarz w komitecie
asystent, pomocnik, przedstawiciel, wysłannik, zastępca; funkcja, posada, pozycja, stanowisko, urząd; biuro; obowiązki; inicjatywa, interwencja; przewodnictwo; apel, raport, wypowiedź, zgoda; zmiana sekretarza
list do sekretarza
kandydat; wybór na sekretarza
rozmowa, wywiad; spotkanie z sekretarzem
przekazać coś sekretarzowi
zwrócić się do sekretarza
podpisany przez sekretarza
spotkać się z sekretarzem

	Zadzwonił do mnie późnym wieczorem Stasiak, ówczesny I sekretarz Komitetu Wojewódzkiego w Poznaniu, mówiąc o ciężkiej sytuacji [...]. źródło: NKJP: Teresa Torańska: Oni, 1997
	Na próbach rozwiązania cypryjskiego konfliktu od lat łamią sobie zęby kolejni sekretarze generalni ONZ: U Thant, Kurt Waldheim, Javier Perez de Cuellar, Butros Ghali, a ostatnio Kofi Annan. źródło: NKJP: Robert Stefanicki: Zagranica, Dodatek do Gazety Wyborczej, 1997-10-30
	W felietonie Waldorff napisał o obowiązującym przed Sierpniem uzależnieniu decyzji personalnych od widzimisię partyjnych sekretarzy [...]. źródło: NKJP: Mariusz Urbanek: Waldorff, ostatni baron Peerelu, 2008
	George Robertson jest 10. sekretarzem NATO i trzecim Brytyjczykiem sprawującym ten urząd po lordzie Ismay'u (1952- 1957) i lordzie Carringtonie (1984-1988). źródło: NKJP: (PAP): Szkocki pragmatyk, Dziennik Polski, 1999-08-05

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: m1

ang. secretary

fr. secretaire

niem. Sekretär ( Generalsekretär, Staatssekretär)

z łac. śred. secretarius 'ten, komu się powierza tajemnice, powiernik'

< łac. sēcrētum '(coś) oddzielone, tajemne; tajemnica'