zaniepokoić się
-
stać się niespokojnym, myśląc, że stało się lub stanie się coś złego
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Stany psychiczne człowieka
emocje i uczucia -
- zaniepokoić się pogłoskami
- lekko, mocno, poważnie, wyraźnie, nie na żarty zaniepokoić się
- bardzo zaniepokoić się
-
Ponieważ - jak mówiłem - nie były przypisane do grupy, nikt z kandydatów na przewodników nie zaniepokoił się zniknięciem dziewcząt. Same dołączyły do zespołu i same z niego odeszły.
źródło: NKJP: Michał Jagiełło: Wołanie w górach: wypadki i akcje ratunkowe w Tatrach, 1979
W tej chwili gdzieś w głębi statku rozległo się głuche dudnienie i przenikliwe krzyki. - Cóż to takiego? Co tam się dzieje? - zaniepokoił się Smuga.
źródło: NKJP: Alfred Szklarski: Tajemnicza wyprawa Tomka, 1963
Sąsiedzi starszej niepełnosprawnej osoby zaniepokoili się tym, że nie reagowała na pukanie do drzwi.
źródło: NKJP: (ZS): Dziennik Polski, 2002-06-05
Fani tenisa zaniepokoili się o dalszą karierę Steffi Graf i powitali na szczycie Gabrielę Sabatini, która ponad dwa lata pościła od zwycięstw.
źródło: NKJP: Gabriela Sabatini wygrała Masters, Gazeta Wyborcza, 1994-11-22
Władze w końcu zaniepokoiły się, że jego pobyt za granicą tak się przedłuża i zaczęły nalegać, by wrócił do kraju.
źródło: NKJP: Aleksander Kaczorowski: Życie jest w powieści, Gazeta Wyborcza,1995-12-08
-
część mowy: czasownik
aspekt: dokonany
Tryb oznajmujący
Czas przyszły
liczba pojedyncza liczba mnoga 1 os. zaniepokoję się
zaniepokoimy się
2 os. zaniepokoisz się
zaniepokoicie się
3 os. zaniepokoi się
zaniepokoją się
Czas przeszły
liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n mo -mo 1 os. zaniepokoiłem się
+(e)m się zaniepokoił
zaniepokoiłam się
+(e)m się zaniepokoiła
zaniepokoiłom się
+(e)m się zaniepokoiło
zaniepokoiliśmy się
+(e)śmy się zaniepokoili
zaniepokoiłyśmy się
+(e)śmy się zaniepokoiły
2 os. zaniepokoiłeś się
+(e)ś się zaniepokoił
zaniepokoiłaś się
+(e)ś się zaniepokoiła
zaniepokoiłoś się
+(e)ś się zaniepokoiło
zaniepokoiliście się
+(e)ście się zaniepokoili
zaniepokoiłyście się
+(e)ście się zaniepokoiły
3 os. zaniepokoił się
zaniepokoiła się
zaniepokoiło się
zaniepokoili się
zaniepokoiły się
bezosobnik: zaniepokojono się
Tryb rozkazujący
liczba pojedyncza liczba mnoga 1 os. zaniepokójmy się
2 os. zaniepokój się
zaniepokójcie się
Tryb warunkowy
liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n mo -mo 1 os. zaniepokoiłbym się
bym się zaniepokoił
zaniepokoiłabym się
bym się zaniepokoiła
zaniepokoiłobym się
bym się zaniepokoiło
zaniepokoilibyśmy się
byśmy się zaniepokoili
zaniepokoiłybyśmy się
byśmy się zaniepokoiły
2 os. zaniepokoiłbyś się
byś się zaniepokoił
zaniepokoiłabyś się
byś się zaniepokoiła
zaniepokoiłobyś się
byś się zaniepokoiło
zaniepokoilibyście się
byście się zaniepokoili
zaniepokoiłybyście się
byście się zaniepokoiły
3 os. zaniepokoiłby się
by się zaniepokoił
zaniepokoiłaby się
by się zaniepokoiła
zaniepokoiłoby się
by się zaniepokoiło
zaniepokoiliby się
by się zaniepokoili
zaniepokoiłyby się
by się zaniepokoiły
bezosobnik: zaniepokojono by się
bezokolicznik: zaniepokoić się
imiesłów przysłówkowy uprzedni: zaniepokoiwszy się
gerundium: zaniepokojenie się
rodzaj gramatyczny: dk
liczba pojedyncza liczba mnoga M. zaniepokojenie się
zaniepokojenia się
D. zaniepokojenia się
zaniepokojeń się
C. zaniepokojeniu się
zaniepokojeniom się
B. zaniepokojenie się
zaniepokojenia się
N. zaniepokojeniem się
zaniepokojeniami się
Ms. zaniepokojeniu się
zaniepokojeniach się
W. zaniepokojenie się
zaniepokojenia się
-
Rzosobowy + zaniepokoić się + (CZYM)Rzosobowy + zaniepokoić się + (że ZDANIE)Rzosobowy + zaniepokoić się + (mowa wprost)Rzosobowy + zaniepokoić się + (o KOGO/CO) -
Zob. pokój
SJPDor
SJPSz
SJPDun
ISJP
PSWP
USJP