zaniepokoić się

  • stać się niespokojnym, myśląc, że stało się lub stanie się coś złego
  • CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

    Stany psychiczne człowieka

    emocje i uczucia

    • zaniepokoić się pogłoskami
    • lekko, mocno, poważnie, wyraźnie, nie na żarty zaniepokoić się
    • bardzo zaniepokoić się
  • Ponieważ - jak mówiłem - nie były przypisane do grupy, nikt z kandydatów na przewodników nie zaniepokoił się zniknięciem dziewcząt. Same dołączyły do zespołu i same z niego odeszły.

    źródło: NKJP: Michał Jagiełło: Wołanie w górach: wypadki i akcje ratunkowe w Tatrach, 1979

    W tej chwili gdzieś w głębi statku rozległo się głuche dudnienie i przenikliwe krzyki. - Cóż to takiego? Co tam się dzieje? - zaniepokoił się Smuga.

    źródło: NKJP: Alfred Szklarski: Tajemnicza wyprawa Tomka, 1963

    Sąsiedzi starszej niepełnosprawnej osoby zaniepokoili się tym, że nie reagowała na pukanie do drzwi.

    źródło: NKJP: (ZS): Dziennik Polski, 2002-06-05

    Fani tenisa zaniepokoili się o dalszą karierę Steffi Graf i powitali na szczycie Gabrielę Sabatini, która ponad dwa lata pościła od zwycięstw.

    źródło: NKJP: Gabriela Sabatini wygrała Masters, Gazeta Wyborcza, 1994-11-22

    Władze w końcu zaniepokoiły się, że jego pobyt za granicą tak się przedłuża i zaczęły nalegać, by wrócił do kraju.

    źródło: NKJP: Aleksander Kaczorowski: Życie jest w powieści, Gazeta Wyborcza,1995-12-08

  • część mowy: czasownik

    aspekt: dokonany

    Tryb oznajmujący

    Czas przyszły

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    1 os. zaniepokoję się
    zaniepokoimy się
    2 os. zaniepokoisz się
    zaniepokoicie się
    3 os. zaniepokoi się
    zaniepokoją się

    Czas przeszły

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    m ż n mo -mo
    1 os. zaniepokoiłem się
    +(e)m się zaniepokoił
    zaniepokoiłam się
    +(e)m się zaniepokoiła
    zaniepokoiłom się
    +(e)m się zaniepokoiło
    zaniepokoiliśmy się
    +(e)śmy się zaniepokoili
    zaniepokoiłyśmy się
    +(e)śmy się zaniepokoiły
    2 os. zaniepokoiłeś się
    +(e)ś się zaniepokoił
    zaniepokoiłaś się
    +(e)ś się zaniepokoiła
    zaniepokoiłoś się
    +(e)ś się zaniepokoiło
    zaniepokoiliście się
    +(e)ście się zaniepokoili
    zaniepokoiłyście się
    +(e)ście się zaniepokoiły
    3 os. zaniepokoił się
    zaniepokoiła się
    zaniepokoiło się
    zaniepokoili się
    zaniepokoiły się

    bezosobnik: zaniepokojono się

    Tryb rozkazujący

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    1 os. zaniepokójmy się
    2 os. zaniepokój się
    zaniepokójcie się

    Tryb warunkowy

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    m ż n mo -mo
    1 os. zaniepokoiłbym się
    bym się zaniepokoił
    zaniepokoiłabym się
    bym się zaniepokoiła
    zaniepokoiłobym się
    bym się zaniepokoiło
    zaniepokoilibyśmy się
    byśmy się zaniepokoili
    zaniepokoiłybyśmy się
    byśmy się zaniepokoiły
    2 os. zaniepokoiłbyś się
    byś się zaniepokoił
    zaniepokoiłabyś się
    byś się zaniepokoiła
    zaniepokoiłobyś się
    byś się zaniepokoiło
    zaniepokoilibyście się
    byście się zaniepokoili
    zaniepokoiłybyście się
    byście się zaniepokoiły
    3 os. zaniepokoiłby się
    by się zaniepokoił
    zaniepokoiłaby się
    by się zaniepokoiła
    zaniepokoiłoby się
    by się zaniepokoiło
    zaniepokoiliby się
    by się zaniepokoili
    zaniepokoiłyby się
    by się zaniepokoiły

    bezosobnik: zaniepokojono by się

    bezokolicznik: zaniepokoić się

    imiesłów przysłówkowy uprzedni: zaniepokoiwszy się

    gerundium: zaniepokojenie się

  • Rzosobowy + zaniepokoić się +
    (CZYM)
    Rzosobowy + zaniepokoić się +
    (że ZDANIE)
    Rzosobowy + zaniepokoić się +
    (mowa wprost)
    Rzosobowy + zaniepokoić się +
    (o KOGO/CO)
  • Zob.  pokój 

CHRONOLOGIZACJA:
SJPWar
SJPDor
SJPSz
SJPDun
ISJP
PSWP
USJP
Data ostatniej modyfikacji: 30.03.2011