uspokoić - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

spowodować, że ktoś przestaje się denerwować, pozbywa się niepokoju, lęków i obaw i odzyskuje spokój

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Stany psychiczne człowieka

emocje i uczucia

myśl, odpowiedź uspokoiła kogoś
uspokoić posła, inwestorów, kibiców, kolegów, ludzi, mieszkańców, społeczeństwo, środowisko; opinię publiczną;

	- Jak tu trafiłaś? - Spytałam kierowcę. Uśmiechnęła się. Moja odpowiedź uspokoiła ją. Widocznie bała się, że spytałam o nią kogoś z rodziny. źródło: NKJP: Hanna Kowalewska: Tego lata, w Zawrociu, 1998
	Kiedy spotkanie z niezwykle kulturalnym i wymownym przedstawicielem kończyło się podpisywaniem rozłożonych na stole papierków, uspokojony wypowiedziami swego rozmówcy, pan Tomasz nie zwrócił uwagi na kilka szczególików. Choćby na to, że miał złożyć parafę na „jeszcze jednym aneksie”. źródło: NKJP: (sem): Naiwni wciąż tracą, Nowiny Raciborskie, 2003-03-26
	Jeśli prowadzony przez nas samochód ulegnie wypadkowi, podróżujący z nami pies może stać się w związku z zaistniałą sytuacją szczególnie agresywny dla otoczenia. Musimy wówczas uspokoić zwierzę, aby nie stało się ono przyczyną dodatkowych kłopotów. źródło: NKJP: MH: Zwierzak w samochodzie, Dziennik Polski, 2000-08-07
	[...] chcę wszystkich uspokoić, że NBP będzie jak do tej pory strażnikiem stabilności polskiego pieniądza [...]. źródło: NKJP: (PAP): Między rządem a radą, Dziennik Polski, 2002-05-22
	Odruchowo spojrzałem za okno. - Stąd nikt panu nie buchnie auta - uspokoił mnie Bednarski. źródło: NKJP: Michał Bielecki: Dziewczyna z Banku Prowincjonalnego S. A., 1997

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	uspokoiłem +(e)m uspokoił	uspokoiłam +(e)m uspokoiła	uspokoiłom +(e)m uspokoiło	uspokoiliśmy +(e)śmy uspokoili	uspokoiłyśmy +(e)śmy uspokoiły
2 os.	uspokoiłeś +(e)ś uspokoił	uspokoiłaś +(e)ś uspokoiła	uspokoiłoś +(e)ś uspokoiło	uspokoiliście +(e)ście uspokoili	uspokoiłyście +(e)ście uspokoiły
3 os.	uspokoił	uspokoiła	uspokoiło	uspokoili	uspokoiły

bezosobnik: uspokojono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		uspokójmy
2 os.	uspokój	uspokójcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	uspokoiłbym bym uspokoił	uspokoiłabym bym uspokoiła	uspokoiłobym bym uspokoiło	uspokoilibyśmy byśmy uspokoili	uspokoiłybyśmy byśmy uspokoiły
2 os.	uspokoiłbyś byś uspokoił	uspokoiłabyś byś uspokoiła	uspokoiłobyś byś uspokoiło	uspokoilibyście byście uspokoili	uspokoiłybyście byście uspokoiły
3 os.	uspokoiłby by uspokoił	uspokoiłaby by uspokoiła	uspokoiłoby by uspokoiło	uspokoiliby by uspokoili	uspokoiłyby by uspokoiły

bezosobnik: uspokojono by

bezokolicznik: uspokoić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: uspokoiwszy

gerundium: uspokojenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: uspokojony

odpowiednik aspektowy: uspokajać

Zob. spokój I