-
1.
osoba obecna przy jakimś wydarzeniu i mogąca opowiedzieć o nim -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Relacje międzyludzkie
określenia osób wchodzących w relacje międzyludzkie -
- anonimowy; bezpośredni, naoczny; mimowolny, przypadkowy; wiarygodny świadek
- świadek awantury, katastrofy, napadu, przestępstwa, wypadku, zbrodni; debaty, rozmowy; sytuacji, wydarzenia, zdarzenia
- świadkowie i ofiary, świadkowie i sprawcy, świadkowie i uczestnicy
- relacja świadka
- rozmowa ze świadkami
- zgłosił się, znalazł się świadek
- poszukiwać, szukać świadków
- dotrzeć do świadków
- rozmawiać ze świadkami
-
Pan tę historię wymyślił teraz, na poczekaniu. Przy waszej rozmowie nie było świadków.
źródło: NKJP: Zbigniew Nienacki: Księga strachów, 1987
Zdziś był świadkiem, jak po jakimś nieporozumieniu ojciec rzucił się na macochę z pięściami, bijąc i wyzywając.
źródło: NKJP: Mariusz Urbanek: Kisielewscy: Jan August, Zygmunt, Stefan, Wacek, 2006
W rzeczywistości właśnie po to, by uniknąć świadków, na miejsce spotkania z Gryfiusem wyznaczył te bezpańskie pola, tuż przy wschodnich rogatkach miasta, gdzie bruk przechodzi w nierówną polną drogę.
źródło: NKJP: Monika Piątkowska: Nikczemne historie, 2009
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. świadek
świadkowie
ndepr świadki
depr D. świadka
świadków
C. świadkowi
świadkom
B. świadka
świadków
N. świadkiem
świadkami
Ms. świadku
świadkach
W. świadku
świadkowie
ndepr świadki
depr -
psł. *sъvědokъ 'ten, kto wie o czymś razem z inną osobą'
Płn.słow. (wtórnie) także *sъvědъkъ. Obie postaci nawiązują do psł. przedrostkowego czasownika *sъ-věděti 'dowiedzieć się, wiedzieć, znać coś dobrze'