zwodniczo

Jest pełnia i światełko, które widział w oknie, gaśnie. To tylko promień księżyca zwodniczo odbijał się w szybach.

źródło: NKJP: Krystyna Uniechowska-Dembińska: Był pałac, 2008

Co prawda zgodziła się trzymać za rękę Ulryka, gdy będzie on opuszczany na prześcieradłach z balkonu sąsiedniej komnaty do fosy, ale zwodniczo prosząc o pożegnalny pocałunek, skłoniła go do puszczenia swej dłoni, co zakończyło się dla kochanka nagłym upadkiem na ziemię.

źródło: NKJP: Dariusz Piwowarczyk: Słynni rycerze Europy: Rycerze w służbie dam i dworu, 2009

Gdzieś w połowie wodna ścieżka rozszerzała się, tworząc zwodniczo łagodne jezioro, każdej wiosny zasilane przez spływające z gór strumienie.

źródło: NKJP: Anna Brzezińska: Letni deszcz. Sztylet – fragment 2, Esensja, 2009-11-08

[...] dyrektorzy zmuszeni są do czegoś, co nazywane jest zwodniczo restrukturyzacją, a co w istocie jest drastycznym obniżaniem standardu usług.

źródło: NKJP: Andrzej Skowroński: Długi, które być muszą, Gazeta Krakowska, 2003-03-01