oko - Wielki słownik języka polskiego PAN

3.

sposób patrzenia, który wyraża charakter albo emocje lub też zamiary patrzącego

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA

Budowa i funkcjonowanie ciała ludzkiego

zmysły

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Stany psychiczne człowieka

zachowania emocjonalne

synonimy:

spojrzenie

łagodne, mądre, przerażone, smutne, wierne oczy; chłodnym, krzywym okiem
oczy bez wyrazu
ktoś ze smutnymi oczami / oczyma
ktoś o łagodnych oczach; aprobata, radość, smutek, strach, wyraz niepewności... w oczach
kierować, opuścić, podnieść, skierować, spuścić, wznieść oczy
patrzeć, spoglądać, spojrzeć (chciwym, łakomym, zazdrosnym; łaskawym, pobłażliwym, (nie)przychylnym, przyjaznym; surowym, złym,...) okiem
błądzić, poszukać, szukać oczami
dostrzec, wyczytać, zauważyć, zobaczyć coś; widać coś w czyichś oczach

	[...] bardzo uważnie przyglądał się jej twarzy, usiłował wyczytać coś z oczu. źródło: NKJP: Jacek Dehnel: Lala, 2008
	Jakbyśmy się nie zobaczyli – podniósł wzrok i spojrzał na nią smutnymi, pustymi oczami – nie myśl o mnie źle. Gdy ujrzała jego spojrzenie, była bliska chwycenia go za rękę i błagania, żeby został. źródło: NKJP: Zygmunt Miłoszewski: Domofon, 2005
	Starsi sądeczanie przyzwyczajeni do spokoju patrzą krzywym okiem na rozbawionych żaków. źródło: NKJP: Rafał Kamieński: Wojna żaków, Gazeta Krakowska, 2007-05-18
	Przez trzy lata, odkąd ją zna, nigdy jeszcze nie widział w jej oczach takiego smutku. źródło: NKJP: Witold Horwath: Ultra Montana, 2005

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: n1

Inne uwagi

Zwykle lm

psł. *oko