-
4.
umiejętność dostrzegania i oceniania istotnych cech obserwowanego obiektu typowa dla kogoś, kto występuje w określonej roli -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA
Budowa i funkcjonowanie ciała ludzkiego
zmysły
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Usposobienie człowieka
cechy charakteru, temperamentu, zdolności i umiejętności -
- dobre, sprawne, wprawne oko
- oko artysty, malarza, plastyka; policjanta, prokuratora, sędziego; znawcy; antropologa, historyka; przechodnia
- oceniać, oglądać, przyjrzeć się, spojrzeć, widzieć okiem kogoś
-
Sprawne oko długoletniego policjanta natychmiast dojrzało krew oblepiającą dziurę w głowie, kawałki metalu tkwiące w piersi i w udach, połamane paznokcie i zryty tynk ściany.
źródło: NKJP: Marek Krajewski: Festung Breslau, 2006
Krajobraz pogranicza polsko-czeskiego przyciąga wrażliwe oko artysty.
źródło: NKJP: b.s.: Malujemy wasze piękno, Nowiny Raciborskie, 2007-05-21
Doceniał to także sam marszałek Józef Piłsudski, który w tajnym wojskowym raporcie forował jako zawodowiec pod adresem Władysława Sikorskiego znaczące komplementy. Cenił go za dobre oko operacyjne, zdatność do wyższego dowodzenia, inteligentny, żywy umysł i [...] charakter.
źródło: NKJP: Sprawozdanie stenograficzne z obrad Sejmu RP z dnia 08.01.2003
Dołączył też cztery fotografie malowniczych alei drzew. - Jestem z niego dumna – oświadczyła ciocia Karola, oglądając jego prace. - Ma dobre oko. Potrafi dostrzec to, czego większość ludzi nie widzi.
źródło: NKJP: A. Kwiatkowski: Mława: Są dumni z Karola, Tygodnik Ciechanowski, 2003-12-08
Kiedy jednak przyjrzał się prezentowi okiem znawcy, musiał przyznać, że jest to narzędzie wyrafinowane i niemal równie jak miecz japoński funkcjonalne.
źródło: NKJP: Mirosław M. Bujko, Złoty pociąg, 2006
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: n1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. oko
oczy
D. oka
oczu
C. oku
oczom
B. oko
oczy
N. okiem
oczami
Ms. oku
oczach
W. oko
oczy
-
+ oko + KOGO -
psł. *oko