technika - Wielki słownik języka polskiego PAN

4.

umiejętność robienia czegoś nabyta dzięki nauce i ćwiczeniom

[technika] lub pot . [technika]

CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA

Praca

	synonimy:	metoda
	hiperonimy:	sposób

podstawowa, pracochłonna, prosta, prymitywna, rozwinięta, skomplikowana, specyficzna, trudna, wyrafinowana, zaawansowana; klasyczna, tradycyjna, wypróbowana; prawidłowa, skuteczna; interesująca technika; technika artystyczna, kompozycyjna, kompozytorska, malarska, narracyjna, pisarska, plastyczna, twórcza, wokalna; medytacyjna, relaksacyjna; seksualna; terapeutyczna; manipulacyjna, perswazyjna
technika czytania, gotowania, gry, jazdy, pchnięcia kulą, pływania, śpiewu, tańca; barwienia, litografii, malarstwa; ćwiczeń, masażu, medytacji, oddychania; negocjacji, obserwacji, zarządzania; uprawy
technika i metoda, technika i styl
elementy, pokaz techniki
uczyć się/nauczyć się techniki
opanować, poznać, stosować technikę

Z czasem Wiktor Francowicz zdołał nauczyć Iwana większości podstawowych technik rysunkowych [...].

źródło: NKJP: Mirosław M. Bujko: Złoty pociąg, 2006

Poznają tajniki technik aktorskich, dramy, pracy z kamerą, śpiewu, różnych technik tanecznych a także akrobatyki.

źródło: M.Żbikowski: Oscarowa Noc w Gołotczyźnie, Tygodnik Ciechanowski, 2007-02-18

Sensację wywołała grupa katowickich komandosów, która pokazała techniki unieszkodliwiania i obezwładniania uzbrojonych przeciwników.

źródło: NKJP: Jacek Bombor: Walki w teatrze, Trybuna Śląska, 2001-12-03

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: ż

+

technika

+

CZEGO

gr. technikós 'kunsztowny'

z gr. téchnē 'sztuka, rzemiosło'

	techn.
	tech.