po nas choćby potop
po nas choćby i potop
-
używane w sytuacji, gdy mówiący chce podkreślić, że tego, o kim mowa zupełnie nie interesuje, co będzie się działo po tym, jak on zakończy zajmować się daną sprawą lub odejdzie skądś, a ważna jest dla niego jedynie własna korzyść
-
- po nas choćby i potop
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Ocena i wartościowanie
wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia -
To pierwszy budżet, kiedy pieniądze na inwestycje pochodzą z kredytów komercyjnych. Takie zadłużanie się w nieskończoność jest niebezpieczne dla następnych budżetów. Zdaniem opozycyjnych radnych, rządząca koalicja - przed wyborami samorządowymi - chce pokazać za pomocą pożyczonych pieniędzy, że coś zrobiła. Na zasadzie - po nas choćby potop.
źródło: NKJP: (CG): Droga w długi, Gazeta Wrocławska, 2002-01-24
Pijmy, panie kapitanie. – Podniósł szklankę. – Po nas choćby potop! – A fe, nieładnie, profesorze. – Mock uśmiechnął się drwiąco. – To zawołanie godne osiemnastowiecznych rozpustnic, nie chrześcijanina literalnie pojmującego Biblię...
źródło: NKJP: Marek Krajewski: Festung Breslau, 2006
Furda ze świstakami, kozicami, łososiami, żubrami, wszelkim ptactwem, no i oczywiście - z prawem. Po nas choćby potop, panowie!!!
źródło: NKJP: Krzysztof Piaskowski: Olimpiada 2006, czyli potop, Zielone Brygady. Pismo Ekologów, 1998-07-16
„Evan Wszechmogący” jest podobno najdroższą komedią w historii kina – miało to być 175 mln dolarów. Wydaje się, że są to pieniądze utopione. No chyba, że twórcy filmu pomyśleli sobie: zróbmy go sobie, a po nas choćby potop...
źródło: NKJP: Dariusz Pawłowski: Morze Trywialne, Dziennik Łódzki, 2007-08-25
Zagłada środowiska, to zagłada nas samych. Człowiek lubi się wywyższać, nie chce uznać hierarchiczności przyrody i tego, że w tej hierarchii sam zajmuje wyznaczone miejsce. Po nas choćby i potop? - Działamy rzeczywiście trochę na tej zasadzie.
źródło: NKJP: Milena Kochanowska: W 4 oczy z prof. Andrzejem Legockim, Gazeta Poznańska, 2002-11-21
-
typ frazy: fraza wykrzyknikowa
ndm -
Słowa przypisywane Madame de Pompadour, kochance króla Francji, Ludwika XV, która marnotrawiła pieniądze publiczne na własne przyjemności.