-
3.
czasownik, którego używamy, aby zwrócić uwagę na to, co chcemy powiedzieć -
Używane zwykle w trybie rozkazującym.
-
[popatszyć] lub pot. [popaczszyć]
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Język
mówienie -
synonimy: patrzyć
-
- proszę popatrzyć
- popatrz pan; niech pani popatrzy; popatrzcie państwo
-
- Ona jeszcze nas wszystkich zadziwi. Pisze wiersze. - Och, och! - zdziwił się Dmuchawiec. - Popatrz, popatrz. Czy to jest jej główna zaleta?
źródło: KWSJP: Małgorzata Musierowicz: Szósta klepka, 1977
– Był calusieńki goły, bez niczego! – No popatrz, pani , co to się ludziom wyrabia. I mówi pani, że tak go znaleźli?
źródło: NKJP: Jarosław Maślanek: Haszyszopenki, 2008
- Ty masz dwadzieścia osiem lat, mogłabyś [...] dopiero zaczynać. - A ty, mamo? Popatrz, wydawało się, że już wszystko masz za sobą, a dla ciebie to życie zaczęło się dopiero teraz.
źródło: NKJP: Maria Nurowska: Rosyjski kochanek, 1996
To porządna szkoła siedmioklasowa: ma sześciu nauczycieli, [...] a nad tablicą wisi orzeł, Piłsudski i jeszcze ktoś, kogo pani Karolina, niestety, nie pamięta. - Popatrz, że ja nie pamiętam... - mówi zdziwiona do synów.
źródło: NKJP: Osobista historia Polski, Dziennik Polski, 2006-11-10
- Za te nasze wspólne lata! - O, Artur! Kopę lat... popatrz, jak ten czas leci...
źródło: KWSJP: Dawid Bieńkowski: Nic, 2005
-
część mowy: czasownik
aspekt: dokonany
Tryb oznajmujący
Czas przyszły
liczba pojedyncza liczba mnoga Czas przeszły
liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n mo -mo Tryb warunkowy
liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n mo -mo bezokolicznik: popatrzyć
-
Rzosobowy + popatrzyć + (że ZDANIE | ZDANIE PYTAJNOZALEŻNE) -
Zob. patrzeć