marcowy docent

Twierdzić, że można było zostać naukowcem bez wyjazdów, to wystawiać fałszywe świadectwo o tamtych czasach. Można było zostać marcowym docentem, ale nie prawdziwym naukowcem.

źródło: NKJP: Daniel Passent: Atleci moralni, Polityka, 2007-01-20

w wieku pokwitania. Nie czynił mi żadnych trudności ze zwolnieniami i mogłem polegiwać w mym pokoiku próbując czytać, a wieczorami gapiąc się w telewizor. Odwiedziła mnie raz pani Janina, jedyna bliska mi osoba w Instytucie, przynosząc wiadomości i plotki. Zrozumiałem, że marcowy docent Jagódko, obecnie dyrektor Instytutu, zupełnie do mnie nie tęskni i z wyraźną ulgą przyjmuje zwolnienia lekarskie, życząc mi długotrwałej choroby.

źródło: NKJP: Jerzy Stawiński: Piszczyk, 1997

Ambicje, których realizację umożliwiła reforma z lat siedemdziesiątych, manifestowały się różnorodnie. Czasami wspaniałym gmachem partyjnego - już wojewódzkiego! - komitetu, uczelnią, często przechowalnią marcowych docentów lub miejscem fuch dla pracowników naukowych z najbliższego ośrodka uniwersyteckiego.

źródło: NKJP: Andrzej Kozioł: Krojenie tortu, Dziennik Polski, 1998-02-20

[...] „Trwały dorobek uczciwego życia milionów ludzi trzeba ocalić przed pogardą i zniesławieniem”. Dorobek klawisza z Arłamowa także. I cenzora z Mysiej, i marcowego docenta z Wrocławia, i brygadzisty z PGR-u [...].

źródło: NKJP: Maciej Łętowski: Biedna partia czy bieda z partią, Gazeta Wyborcza, 1996-03-26

Po wydarzeniach marcowych 1968, władze polityczne PRL uznały, że trzeba do wyższych uczelni wprowadzić „zastrzyk świeżej krwi ”z młodszych pracowników nauki. Dlatego znaczną liczbę doktorów piastujących stanowiska adiunktów mianowano docentami – nazywano ich pogardliwie marcowymi docentami.

źródło: NKJP: Internet