janusowe oblicze

[...] Informatyzacja może stać się wymarzonym instrumentem kontroli i regulacji systemu rynkowego, który rozciąga się także na samą wiedzę i który rządzi się wyłącznie zasadą skuteczności. W takim przypadku nieuchronnie zakłada terror. Francuski filozof dostrzega jednak od razu janusowe oblicze informatyzacji, jej drugi, wyzwalający wizerunek [...].

źródło: NKJP: Edwin Bendyk: Zatruta studnia. Rzecz o władzy i wolności, 2002

W niniejszym artykule nie interesuje nas jednak socjologiczna analiza inteligencji. Chciałem tylko podkreślić janusowe oblicze tej warstwy, która dostarczała zarówno lojalistów, jak i bojowników niepodległościowych.

źródło: NKJP: Juliusz Mieroszewski: Finał klasycznej Europy, 1997

Przez kilka jeszcze lat wierzył w to, co zdawało się głównym hasłem czasu: w „ludzi, co z ruin wyprowadzają Warszawę”, w owych trochę mitycznych proletariuszy, głoszących w jego wierszu „Zgromadzenie” - „rzecz ludzi wolnych”. Wierzył w „światło gminnych bibliotek”, do których wkracza nowy czytelnik... Tym gwałtowniejszy był jego bunt, kiedy odkrył Janusowe oblicze prawd, które uznał za swoje.

źródło: NKJP: Ryszard Matuszewski: Alfabet: wybór z pamięci 90-latka, 2004