-
1.a
stan człowieka, wynikający z zadowolenia z osiągnięć własnych lub osiągnięć ludzi, z którymi czuje się on związany rodzinnie albo społecznie
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Stany psychiczne człowieka
emocje i uczucia -
- niekłamana, słuszna duma; duma narodowa
- duma z dzieła, z sukcesu
- poczucie, przedmiot, przyczyna, uczucie dumy
- powód do dumy
- pełen dumy
- duma kogoś przepełnia, rozpiera; duma w kimś wzbiera
- czuć, odczuwać dumę
- napawać dumą
- mówić, ogłosić, oświadczyć, patrzeć, spoglądać, zaprezentować z dumą
-
Ja też mam powody do dumy ze zwycięstwa i to historycznego.
źródło: NKJP: (jb): Rzeszotek jak Podolski, Mazowieckie To i Owo, 2009-04-23
Imponująca konstrukcja napawa dumą mieszkańców małego kraju, naocznie uświadamia im, że ziemia między Prutem a Dniestrem jest ich ziemią, że tu wyrosła ich własna, odrębna kultura.
źródło: NKJP: Wojciech Śmieja: Mołdawia. Przewodnik Turystyczny, 2007
Odkrywanie przeszłości Śląska i jego niezwykłego dziedzictwa, zwłaszcza gospodarczego, napełniało słuszną dumą ludzi stąd.
źródło: NKJP: Jolanta Pierończyk: Ślązacy zostali ulepieni z innej gliny, Dziennik Zachodni, 2008-07-07
Nie sądził, aby pokonanie maszyny mogło być dla człowieka powodem do dumy.
źródło: NKJP: Joanna Rudniańska: Miejsca, 1999
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. duma
dumy
D. dumy
dum
C. dumie
dumom
B. dumę
dumy
N. dumą
dumami
Ms. dumie
dumach
W. dumo
dumy
Inne uwagi
Zwykle lp
-
+ duma + (z CZEGO) -
psł. *duma 'myśl, zamysł, mniemanie, rozmyślanie'