-
1.b
osoba lub rzecz, która stanowi powód do dumy - stanu -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Stany psychiczne człowieka
emocje i uczucia -
- polska duma
- duma gospodarzy, matki, miasta, narodu, ojca, rodziców, szkoły, uczelni, właściciela
- coś jest czyjąś dumą
-
Dumą uczniów jest przyszkolny ogród botaniczny.
źródło: NKJP: (jh): Podstawówka z tradycjami, Dziennik Zachodni, 2001-09-25
Andrzej miał leksusa. Był jego dumą. Tylko że krótko przed śmiercią zabrał mu go komornik.
źródło: NKJP: Jan Grzegorczyk: Chaszcze, 2009
Kiedy dziesięć lat temu wyjeżdżałam z miasteczka, myślałam, że będę przyjeżdżać tylko w odwiedziny, coraz mądrzejsza, coraz ładniejsza, coraz lepiej ustawiona. Duma mamy, satysfakcja babci, sól w oku siostry.
źródło: NKJP: Grażyna Plebanek: Pudełko ze szpilkami, 2002
Dziś córka jest jego wielką dumą [...].
źródło: NKJP: Agata Pustułka: Julka widzi muzykę, Trybuna Śląska, 2002-04-26
Wspaniałe drzewostany bukowe stanowią dumę gospodarzy Nadleśnictwa Gryfino.
źródło: NKJP: Krzysztof Jankowski: Tajemnica morowców, Las Polski, 2009-02-16
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. duma
dumy
D. dumy
dum
C. dumie
dumom
B. dumę
dumy
N. dumą
dumami
Ms. dumie
dumach
W. dumo
dumy
Inne uwagi
Zwykle lp
-
+ duma + CZYJA -
psł. *duma 'myśl, zamysł, mniemanie, rozmyślanie'