-
2.
ponury i posępny -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Stany psychiczne człowieka
emocje i uczucia -
- cmentarny nastrój; cmentarna cisza, powaga
-
Była duża i silna, jej nerwowe ruchy przenosiły się na zawieszenie malucha. Wiedziałem, co teraz nastąpi. Po minucie cmentarnej ciszy wiedza zamieniła się w absolutną pewność. Chciało mi się krzyczeć.
źródło: NKJP: Artur Baniewicz: Góra Trzech Szkieletów, 2003
Jakimś dowcipkowaniem, jakąś grą usiłujemy pokrywać to napięcie. Bo cmentarna powaga też nie jest dobra.
źródło: NKJP: Aleksandra Rzążewska: Tylko jedno życie, Polityka, 2007-06-16
-
część mowy: przymiotnik
Stopień równy
liczba pojedyncza m1 m2 m3 n1, n2 ż M. cmentarny
cmentarny
cmentarny
cmentarne
cmentarna
D. cmentarnego
cmentarnego
cmentarnego
cmentarnego
cmentarnej
C. cmentarnemu
cmentarnemu
cmentarnemu
cmentarnemu
cmentarnej
B. cmentarnego
cmentarnego
cmentarny
cmentarne
cmentarną
N. cmentarnym
cmentarnym
cmentarnym
cmentarnym
cmentarną
Ms. cmentarnym
cmentarnym
cmentarnym
cmentarnym
cmentarnej
W. cmentarny
cmentarny
cmentarny
cmentarne
cmentarna
liczba mnoga p1 m1 ndepr m1 depr pozostałe M. cmentarni
cmentarni
cmentarne
cmentarne
D. cmentarnych
cmentarnych
cmentarnych
cmentarnych
C. cmentarnym
cmentarnym
cmentarnym
cmentarnym
B. cmentarnych
cmentarnych
cmentarnych
cmentarne
N. cmentarnymi
cmentarnymi
cmentarnymi
cmentarnymi
Ms. cmentarnych
cmentarnych
cmentarnych
cmentarnych
W. cmentarni
cmentarni
cmentarne
cmentarne
-
Zob. cmentarz