przemilczenie - Wielki słownik języka polskiego PAN

zabieg polegający na celowym niemówieniu o czymś istotnym

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Ocena i wartościowanie

wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia

niecne, złośliwe przemilczenia
przemilczenia i niedopowiedzenia, przemilczenia i półprawdy, przemilczenia i uniki; fałszerstwo i przemilczenie; kłamstwa i przemilczenia, luki i przemilczenia, niedomówienia i przemilczenia, zakłamania i przemilczenia
prawda bez przemilczeń
używać przemilczeń
stosować przemilczenia
uciekać się do przemilczeń
gdzieś roi się od przemilczeń

	Tak się [...] porobiło ostatnimi laty, że fałszerstwa, przemilczenia, kłamstwa na temat kabaretów: Hybrydy i Pod Egidą przekroczyły już poziom elementarnej przyzwoitości. źródło: NKJP: Szanujmy wspomnienia, Dziennik Polski, 2003-07-25
	W świadomości Polaków po II wojnie światowej powstała wielka dziura, wypełniana różnymi mniej lub bardziej bezsensownymi mitami, umocnionymi [...] przez zakłamania i przemilczenia PRL. źródło: NKJP: Ostateczny upadek potęgi tureckiej, Dziennik Polski, 2003-02-08
	Wszystkie przemilczenia, uniki, każde niedoprecyzowanie przez zespół sędziowski i prokuratora sprzeczności w zeznaniach oskarżonych - wywołują masowo [...] najgorsze domysły i niebezpieczną plotkę. źródło: NKJP: Warszawa, 16 stycznia 1985 r., Praworządność, 1985, nr 6-7
	Kłamstwa i przemilczenia dotyczące niedawnej przeszłości nadal przeważały nad rzetelnym ustaleniem faktów. źródło: NKJP: Andrzej Werner: Krew i atrament, 1997
	Przemilczenia i określenia wartościujące wyraźnie ujawniają [...] stronniczość i opcje polityczne ich autorów. źródło: NKJP: Jerzy W. Borejsza: Historia, Gazeta Wyborcza, 1997-04-11

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: n2

Inne uwagi

Zwykle lm

Zob. milczeć