żegnać - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

rozstając się z kimś, wypowiadać zwyczajowe formuły lub wykonywać stosowne gesty

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Relacje międzyludzkie

określenia relacji międzyludzkich

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Zasady współżycia społecznego

zwroty grzecznościowe i zachowania akceptowane społecznie

antonimy:

witać

	Broniłem Antka Breitmana przed fałszywymi zarzutami. Podniosłem wtedy rękę, głosując przeciw usunięciu. Ręką tak samo uniesioną żegnałem go na Dworcu Gdańskim, gdy jego pociąg ruszył. źródło: KWSJP: Kazimierz Brandys: Wariacje pocztowe, 1972
	Jadwiga wyjechała rzeczywiście w tym terminie, żegnana przez rodzinę i liczne grono przyjaciół. źródło: KWSJP: Krystyna Kolińska: Orzeszkowa, złote ptaki i terroryści, 1996
	Trzymajcie się! — Żegnał ich ze sztuczną wesołością. źródło: KWSJP: Adam Strączek: Wyznanie lekarza-łapownika, 1995
	Jeszcze wczoraj żegnał ją na lotnisku pod Paryżem. Teraz znalazł się już w Warszawie. Imponująca szybkość. źródło: KWSJP: Marcin Wolski: Alterland, 2003

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

Czas przeszły

bezosobnik: żegnano

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę żegnał będę żegnać	będę żegnała będę żegnać	będę żegnało będę żegnać	będziemy żegnali będziemy żegnać	będziemy żegnały będziemy żegnać
2 os.	będziesz żegnał będziesz żegnać	będziesz żegnała będziesz żegnać	będziesz żegnało będziesz żegnać	będziecie żegnali będziecie żegnać	będziecie żegnały będziecie żegnać
3 os.	będzie żegnał będzie żegnać	będzie żegnała będzie żegnać	będzie żegnało będzie żegnać	będą żegnali będą żegnać	będą żegnały będą żegnać

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		żegnajmy
2 os.	żegnaj	żegnajcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	żegnałbym bym żegnał	żegnałabym bym żegnała	żegnałobym bym żegnało	żegnalibyśmy byśmy żegnali	żegnałybyśmy byśmy żegnały
2 os.	żegnałbyś byś żegnał	żegnałabyś byś żegnała	żegnałobyś byś żegnało	żegnalibyście byście żegnali	żegnałybyście byście żegnały
3 os.	żegnałby by żegnał	żegnałaby by żegnała	żegnałoby by żegnało	żegnaliby by żegnali	żegnałyby by żegnały

bezosobnik: żegnano by

bezokolicznik: żegnać

imiesłów przysłówkowy współczesny:

żegnając

gerundium: żegnanie

rodzaj gramatyczny: ndk

imiesłów przymiotnikowy czynny: żegnający

imiesłów przymiotnikowy bierny: żegnany

odpowiednik aspektowy: pożegnać

Rz_osobowy	+	żegnać	+	KOGO + JAK
Rz_osobowy	+	żegnać	+	MOWA WPROST + KOGO

śr.-w.-niem. segenen 'błogosławić, udzielać błogosławieństwa, przeżegnać krzyżem'

z łac. signāre 'zaopatrzyć znakiem, oznaczyć'

Por. współczesne niem. segnen