żegnać się - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

opuszczając jakieś miejsce lub osoby na pewien czas lub na zawsze, wypowiadać przy tym zwyczajowe formuły lub wykonywać stosowne gesty

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Relacje międzyludzkie

określenia relacji międzyludzkich

żegnać się gestem, skinieniem, ukłonem
żegnać się przed podróżą, przed rozłąką, przed wyjazdem; przed bramą, przed domem
żegnać się z bliskimi, z braćmi, z córką, z matką, z narzeczoną, z ojcem, z rodziną, z synem, z ukochaną, z ukochanym; z ojczyzną, ze stanowiskiem
żegnać się chłodno, ciepło, czule, wesoło, wylewnie

	Inżynier żegna się z ojcem, który jest też trochę zakłopotany, zdejmuje i wkłada okulary. źródło: KWSJP: Hanna Ożogowska: Dziewczyna i chłopak czyli heca na 14 fajerek, 1978
	Ci, którzy odchodzili do kanału, żegnali się z nimi jak ze skazańcami. Chyba nikt nie wierzył, że się jeszcze na tym świecie zobaczą. źródło: KWSJP: Maria Nurowska: Panny i wdowy: czyściec, 1992
	Jest rok 1952 i Garguła jedzie do Nowej Huty - czule żegna się z matką, Stefanią, rodowitą Ślązaczką, mocno ściska ojca. źródło: NKJP: Renata Radłowska: Nowohucka telenowela, 2008
	Po chwili umówiwszy się z Wiktorem na spotkanie za tydzień umknął nie żegnając się z nikim. źródło: KWSJP: Jarosław Iwaszkiewicz: Sława i chwała, 1962

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	żegnałem się +(e)m się żegnał	żegnałam się +(e)m się żegnała	żegnałom się +(e)m się żegnało	żegnaliśmy się +(e)śmy się żegnali	żegnałyśmy się +(e)śmy się żegnały
2 os.	żegnałeś się +(e)ś się żegnał	żegnałaś się +(e)ś się żegnała	żegnałoś się +(e)ś się żegnało	żegnaliście się +(e)ście się żegnali	żegnałyście się +(e)ście się żegnały
3 os.	żegnał się	żegnała się	żegnało się	żegnali się	żegnały się

bezosobnik: żegnano się

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę się żegnał będę się żegnać	będę się żegnała będę się żegnać	będę się żegnało będę się żegnać	będziemy się żegnali będziemy się żegnać	będziemy się żegnały będziemy się żegnać
2 os.	będziesz się żegnał będziesz się żegnać	będziesz się żegnała będziesz się żegnać	będziesz się żegnało będziesz się żegnać	będziecie się żegnali będziecie się żegnać	będziecie się żegnały będziecie się żegnać
3 os.	będzie się żegnał będzie się żegnać	będzie się żegnała będzie się żegnać	będzie się żegnało będzie się żegnać	będą się żegnali będą się żegnać	będą się żegnały będą się żegnać

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		żegnajmy się
2 os.	żegnaj się	żegnajcie się

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	żegnałbym się bym się żegnał	żegnałabym się bym się żegnała	żegnałobym się bym się żegnało	żegnalibyśmy się byśmy się żegnali	żegnałybyśmy się byśmy się żegnały
2 os.	żegnałbyś się byś się żegnał	żegnałabyś się byś się żegnała	żegnałobyś się byś się żegnało	żegnalibyście się byście się żegnali	żegnałybyście się byście się żegnały
3 os.	żegnałby się by się żegnał	żegnałaby się by się żegnała	żegnałoby się by się żegnało	żegnaliby się by się żegnali	żegnałyby się by się żegnały

bezosobnik: żegnano by się

bezokolicznik: żegnać się

imiesłów przysłówkowy współczesny:

żegnając się

gerundium: żegnanie się

rodzaj gramatyczny: ndk

imiesłów przymiotnikowy czynny: żegnający się

odpowiednik aspektowy: pożegnać się

+

żegnać się

+

z KIM/CZYM

Od: żegnać (zob.)