orać

Nie pozwoliłam sobą pomiatać i pod tym względem nie mogę narzekać. Ale że orała we mnie po piętnaście godzin, że chwilami padałam ze zmęczenia, to już inna sprawa.

źródło: KWSJP: Wiesława Maria Korczyńska: Wróć..., 2001

Ludzie od czasu powodzi sprzed trzydziestu lat nie za bardzo wychodzili w pole, tym bardziej że deszcz mógłby wyłożyć zboże, dziki wyjść z lasu, a w ogóle nikt w ludzi nie orał jak w Żydów za faraona, klimat panował umiarkowany, kto miał, ten miał, kto nie miał, ten się nie martwił.

źródło: KWSJP: Janusz Głowacki: Rose Café i inne opowieści, 1997

Twój stary orze we mnie jak w łysego konia, kości nie czuję - zełgał. - Powiem ojcu, żeby cię na parę dni zwolnił od roboty.

źródło: KWSJP: Maria Józefacka: To co najpiękniejsze, 1977

Dwaj z nich zarzekali się, że lada chwila wyjadą do Londynu, zrobią tam wielkie pieniądze i po powrocie kupią całą sieć sklepów, ale na razie nie mieli ani grosza i Ściepko orał nimi jak wołami.

źródło: NKJP: Jacek Dehnel: Balzakiana, 2008

Widzą, że ma głowę do wszystkiego, to orzą nim, ile się da.

źródło: KWSJP: Władysław Dunarowski: Skazani na dożywocie, 1985