ustalić - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

książk. stwierdzić istnienie pewnego stanu rzeczy po uprzednim zbadaniu

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Działalność intelektualna człowieka

nazwy działań intelektualnych człowieka

ekspert, śledczy ustalił; policja ustaliła; naukowcy ustalili
ustalić chronologię zdarzeń, liczbę ofiar, motywy, prawdę, fakty, ojcostwo, przyczyny, rozmiar strat, tożsamość, winę
ustalić podczas sekcji
ustalić w trakcie śledztwa
łatwo, trudno ustalić
chcieć, (nie) móc, nie sposób, pomóc, próbować, zamierzać; trzeba ustalić
wstępne ustalenia

	Najpierw musimy ustalić tożsamość ofiary. źródło: NKJP: Tomasz Konatkowski: Wilcza wyspa, 2006
	Szyper z grubsza ustalił nasze położenie za pomocą busoli, a gdy zapadła noc, upewnił się, patrząc w gwiazdy. źródło: NKJP: Ewa Białołęcka: Tkacz iluzji, 2004
	Ze wstępnych ustaleń policji wynika, że przyczyną wypadku mogła być nadmierna prędkość. źródło: NKJP: BB: Spłonął za kierownicą, Gazeta Poznańska, 2003-03-18
	Wiadomo, że pewne formy prymitywnych lamp znane były już trzydzieści, czterdzieści tysięcy lat przed narodzeniem Chrystusa. [...] Francuscy uczeni ustalili, że palony w nich tłuszcz mógł pochodzić od ośmiu różnych zwierząt, źródło: NKJP: Janusz Miliszkiewicz: Przygoda bycia Polakiem, 2007
	Trudno obecnie ustalić, kto oprócz Zborowskich i ich siostrzeńca Ossolińskiego należał do wyznawców Izydy, ponieważ związki z kultem utrzymywane były w ścisłej tajemnicy. źródło: NKJP: Tomasz Mirkowicz: Pielgrzymka do Ziemi Świętej Egiptu, 1999

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	ustaliłem +(e)m ustalił	ustaliłam +(e)m ustaliła	ustaliłom +(e)m ustaliło	ustaliliśmy +(e)śmy ustalili	ustaliłyśmy +(e)śmy ustaliły
2 os.	ustaliłeś +(e)ś ustalił	ustaliłaś +(e)ś ustaliła	ustaliłoś +(e)ś ustaliło	ustaliliście +(e)ście ustalili	ustaliłyście +(e)ście ustaliły
3 os.	ustalił	ustaliła	ustaliło	ustalili	ustaliły

bezosobnik: ustalono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		ustalmy
2 os.	ustal	ustalcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	ustaliłbym bym ustalił	ustaliłabym bym ustaliła	ustaliłobym bym ustaliło	ustalilibyśmy byśmy ustalili	ustaliłybyśmy byśmy ustaliły
2 os.	ustaliłbyś byś ustalił	ustaliłabyś byś ustaliła	ustaliłobyś byś ustaliło	ustalilibyście byście ustalili	ustaliłybyście byście ustaliły
3 os.	ustaliłby by ustalił	ustaliłaby by ustaliła	ustaliłoby by ustaliło	ustaliliby by ustalili	ustaliłyby by ustaliły

bezosobnik: ustalono by

bezokolicznik: ustalić

imiesłów przysłówkowy uprzedni:

ustaliwszy

gerundium: ustalenie

imiesłów przymiotnikowy bierny: ustalony

odpowiednik aspektowy: ustalać

Rz_osobowy	+	ustalić	+	CO
Rz_osobowy	+	ustalić	+	że ZDANIE \| ZDANIE PYTAJNOZALEŻNE

Zob. stały