-
2.
stać się dla kogoś przykrym i uciążliwym -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA
Budowa i funkcjonowanie ciała ludzkiego
czynności i stany fizjologiczne
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Stany psychiczne człowieka
emocje i uczucia -
synonimy: dogryźć
-
- głód dokuczył
-
Często podczas wędrówek po mieście, gdy chłód dokuczył nam zbytnio, wstępowaliśmy do kawiarni na doskonałą kawę i europejskie (czytaj: polskie) ciastka.
źródło: NKJP: Andrzej Urbańczyk: Dziękuję ci, Pacyfiku, 1985
W niedzielę, jeśli dokuczy nam upał, będziemy mogli schronić się w kościele uniwersyteckim. Tam trwa Wrocławskie Lato Organowe.
źródło: NKJP: Małgorzata Matuszewska: Lato bez ogórków, Słowo Polskie, 2006-07-13
-
część mowy: czasownik
aspekt: dokonany
Tryb oznajmujący
Czas przyszły
liczba pojedyncza liczba mnoga 1 os. dokuczę
dokuczymy
2 os. dokuczysz
dokuczycie
3 os. dokuczy
dokuczą
Czas przeszły
liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n mo -mo 1 os. dokuczyłem
+(e)m dokuczył
dokuczyłam
+(e)m dokuczyła
dokuczyłom
+(e)m dokuczyło
dokuczyliśmy
+(e)śmy dokuczyli
dokuczyłyśmy
+(e)śmy dokuczyły
2 os. dokuczyłeś
+(e)ś dokuczył
dokuczyłaś
+(e)ś dokuczyła
dokuczyłoś
+(e)ś dokuczyło
dokuczyliście
+(e)ście dokuczyli
dokuczyłyście
+(e)ście dokuczyły
3 os. dokuczył
dokuczyła
dokuczyło
dokuczyli
dokuczyły
bezosobnik: dokuczono
Tryb rozkazujący
liczba pojedyncza liczba mnoga 1 os. dokuczmy
2 os. dokucz
dokuczcie
Tryb warunkowy
liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n mo -mo 1 os. dokuczyłbym
bym dokuczył
dokuczyłabym
bym dokuczyła
dokuczyłobym
bym dokuczyło
dokuczylibyśmy
byśmy dokuczyli
dokuczyłybyśmy
byśmy dokuczyły
2 os. dokuczyłbyś
byś dokuczył
dokuczyłabyś
byś dokuczyła
dokuczyłobyś
byś dokuczyło
dokuczylibyście
byście dokuczyli
dokuczyłybyście
byście dokuczyły
3 os. dokuczyłby
by dokuczył
dokuczyłaby
by dokuczyła
dokuczyłoby
by dokuczyło
dokuczyliby
by dokuczyli
dokuczyłyby
by dokuczyły
bezosobnik: dokuczono by
bezokolicznik: dokuczyć
imiesłów przysłówkowy uprzedni: dokuczywszy
gerundium: dokuczenie
rodzaj gramatyczny: dk
liczba pojedyncza liczba mnoga M. dokuczenie
dokuczenia
D. dokuczenia
dokuczeń
C. dokuczeniu
dokuczeniom
B. dokuczenie
dokuczenia
N. dokuczeniem
dokuczeniami
Ms. dokuczeniu
dokuczeniach
W. dokuczenie
dokuczenia
odpowiednik aspektowy: dokuczać
-
Rznieosobowy + dokuczyć + KOMU -
płn. psł. *dokučiti 'naprzykrzyć się, podrażnić kogoś'