rówieśnik - Wielki słownik języka polskiego PAN

Definicja

1.

osoba, która jest w tym samym lub zbliżonym wieku, co inna osoba

Kwalifikacja tematyczna

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA

Bieg życia

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Relacje międzyludzkie

określenia osób wchodzących w relacje międzyludzkie

Połączenia

mój, nasz, twój... rówieśnik; europejscy; francuscy, niemieccy, polscy; żydowscy; czarni; niepełnosprawni, zdrowi rówieśnicy
rówieśnik autora
rówieśnicy z zachodu, z zagranicy; z Europy; z Czech, z Irlandii, z Niemiec, z Polski, z Ukrainy...; z innych krajów, szkół...; z klasy, z zespołu
rówieśnik i kolega, rówieśnik i przyjaciel, rówieśnicy i dorośli, rówieśnicy i młodsi, rówieśnicy i starsi, rówieśnicy i nauczyciele, rówieśnicy i rodzice
gromada, grono, grupa, krąg, środowisko, tłum, towarzystwo, większość; przyjaźń; przykład, wpływ; presja; akceptacja; na tle; ze strony rówieśników
kontakt, relacje; przyjaźń, znajomość; współpraca, rywalizacja, zabawa; spotkanie; rozmowy; konflikty z rówieśnikami
akceptowany, lubiany; potępiany, prześladowany, szykanowany, wyśmiewany; odrzucenie przez rówieśników
spotykać się, spędzić/spędzać czas; bawić się, rywalizować; rozmawiać; korespondować; dogadać się/dogadywać się; mieć problemy z rówieśnikami; obcowanie z rówieśnikami
mniej więcej rówieśnik; razem, wraz z rówieśnikami

Cytaty

	[...] przyszedł do mnie mój rówieśnik Antoś, sąsiad z przylegającego do naszego podwórka domu. źródło: NKJP: Karol Olgierd Borchardt: Szaman morski, 1985
	Adam obecnie ma lat sześćdziesiąt cztery. Przed pierwszą wojną światową, w wieku lat trzynastu, poznał na ślizgawce swego rówieśnika Andrzeja. źródło: NKJP: Jan Brzechwa: Opowiadania drastyczne, 1966
	Andrzej, uczeń prywatnego liceum w Warszawie, w zeszłym roku spędził dwa tygodnie we Francji. Swoim francuskim rówieśnikom zazdrości w zasadzie tylko tego, że łatwiej znajdują sezonową pracę, by zarobić na dobre wakacje [...]. źródło: NKJP: Mirosław Pęczak: Tacy sami, Polityka, 2003-02-22
	[...] dziecko nagle zmienia się, reaguje inaczej niż dotychczas; [...] izoluje się – nie ma przyjaciół, nie spotyka się z nikim, nie spędza czasu z rówieśnikami . źródło: NKJP: Barbara Jakubowska: Jak mądrze kochać dzieci, 2001
	Chłopcy, którzy mają głęboki, ale bezinteresowny (tzn. nie naznaczony zaborczością) kontakt uczuciowy z matką, zwykle są bardziej łagodni emocjonalnie tak wobec dziewcząt, jak i rówieśników tej samej płci. źródło: NKJP: Józef Augustyn: Wychowanie seksualne w rodzinie i w szkole, 2008

Odmiana

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: m1

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
M.	rówieśnik	rówieśnicy	ndepr
M.	rówieśnik	rówieśniki	depr
D.	rówieśnika	rówieśników
C.	rówieśnikowi	rówieśnikom
B.	rówieśnika	rówieśników
N.	rówieśnikiem	rówieśnikami
Ms.	rówieśniku	rówieśnikach
W.	rówieśniku	rówieśnicy	ndepr
W.	rówieśniku	rówieśniki	depr

Składnia

	+	rówieśnik	+	(KOGO)
	+	rówieśnik	+	(CZYJ)

Pochodzenie

Dotychczas przyjmowano, że jest to rzeczownik z przyrostkiem -ik od dawnego przymiotnika rówieśny ‘będący z kimś w jednym wieku, mający tyleż lat’ < psł. *orvesьnъ - z przyr. *-ьnъ od niepoświadczonego samodzielnie rzeczownika *orvo, *orvese (Bor).
Poczynione ostatnio szczegółowe badania dotyczące zasięgu wyrazu wskazują raczej, że został on utworzony na gruncie wschodniosłowiańskim, skąd przeniknął do części gwar zachodniosłowiańskich, a późne poświadczenia sugerują jego ludowy charakter (Janczulewicz, Polonica).
Por. równy .