rówieśnik - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

coś, co powstało w tym samym czasie, co coś innego

KATEGORIE FIZYCZNE

Cechy i właściwości czasu

upływ czasu

	[..] nie przypadkiem impresjonizm i fotografia są rówieśnikami [...]. źródło: NKJP: Adam Szymanowski: Czy komputer pożre książkę, Gazeta Wyborcza, 1996-02-24
	[...] XVII-wieczne pamiętniki Jana Chryzostoma Paska, odkryte w początkach XIX w., są polskim prawie rówieśnikiem słynnych dzienników Samuela Pepysa. źródło: NKJP: Maria Dąbrowska: Dzienniki 1, 2009
	Imię tego sędziwego drzewa - którego wiek jeszcze przed półwieczem szacowano na 1000 lat - również nawiązuje do epoki, w której rzekomo wyrosło. Nazwano go „Chrześcijaninem” na znak, że może być rówieśnikiem chrztu Polski (966 r). źródło: NKJP:PAWEŁ ZARZYŃSKI, ROBERT TOMUSIAK: Najsłynniejsze drzewa Polski Dąb „Chrześcijanin” z Januszkowie, Las Polski, 2009-04-16
	Pani Gertruda mieszka w domu, o którym można powiedzieć, że jest jej rówieśnikiem. źródło: NKJP: Michał Palica: Rodzina rybnickich krawców,Tygodnik Rybnicki, 2008-07-15

Odmiana

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: m1

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
M.	rówieśnik	rówieśnicy	ndepr
M.	rówieśnik	rówieśniki	depr
D.	rówieśnika	rówieśników
C.	rówieśnikowi	rówieśnikom
B.	rówieśnika	rówieśników
N.	rówieśnikiem	rówieśnikami
Ms.	rówieśniku	rówieśnikach
W.	rówieśniku	rówieśnicy	ndepr
W.	rówieśniku	rówieśniki	depr

Składnia

+

rówieśnik

+

(CZEGO/KOGO)

Pochodzenie

Dotychczas przyjmowano, że jest to rzeczownik z przyrostkiem -ik od dawnego przymiotnika rówieśny ‘będący z kimś w jednym wieku, mający tyleż lat’ < psł. *orvesьnъ - z przyr. *-ьnъ od niepoświadczonego samodzielnie rzeczownika *orvo, *orvese (Bor).
Poczynione ostatnio szczegółowe badania dotyczące zasięgu wyrazu wskazują raczej, że został on utworzony na gruncie wschodniosłowiańskim, skąd przeniknął do części gwar zachodniosłowiańskich, a późne poświadczenia sugerują jego ludowy charakter (Janczulewicz, Polonica).
Por. równy .