-
1.
książk. nagła i spontaniczna chęć zrobienia czegoś -
[impuls]
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Stany psychiczne człowieka
emocje i uczucia -
- chwilowy, krótkotrwały, nagły, spontaniczny; agresywny, emocjonalny, naturalny, podświadomy impuls
- ulegać impulsom
- kierować się impulsami
- działać, robić coś, zrobić coś pod wpływem impulsu
-
Pod wpływem nagłego impulsu pocałował ją w czoło.
źródło: NKJP: Theo Harych: Morderstwo bez kary, 1965
Wplątałem się w powstanie przypadkowo, pchnięty nieuzasadnionym impulsem, dla kaprysu lub może dla zaspokojenia ambicji, albo tylko z samej bierności mojej natury.
źródło: NKJP: Maria Jarochowska: Najgorsza chwila życia, 1959
Czasem zrywał się w nim prawie niepohamowany impuls do jakichś czynów gwałtownych, aby w ten sposób przeciąć, nagle i całkowicie, splątane kłębowisko myśli i doznań przepełniających mu duszę.
źródło: NKJP: Francesco Jovine: Ziemie Sacramento, 1976
Niestała i niedojrzała dziwka jest na przemian posępna i dziko frywolna, wyniosła i wulgarnie poufała, powodowana impulsami stale zmienia poglądy, stroje, humory, mieszkania [...].
źródło: NKJP: Sławomir Leśniewski: Wiktoriańskie ladacznice, Polityka, 2007-06-09
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. impuls
impulsy
D. impulsu
impulsów
C. impulsowi
impulsom
B. impuls
impulsy
N. impulsem
impulsami
Ms. impulsie
impulsach
W. impulsie
impulsy
-
łac. impulsus 'uderzenie, wstrząs; bodziec, zachęta'