-
1.
ze wskazanych elementów (dwóch lub kilku) tylko jeden może być powiedziany o tym, o czym mowa; nadawca, nie wiedząc, czy może to być to, co powiedział, podaje coś innego, co może być o tym powiedziane, o ile nie jest tak, że można o tym powiedzieć tamto -
1) może tworzyć struktury wyliczeniowe: albo) ..., albo..., albo ... 2) może otwierać wypowiedź będąca wycofaniem się mówiącego z tego, co powiedział wcześniej, np. Podaj mi młotek. Albo nie.
-
- rzadziej abo
-
wykładnik wyboru
-
Mówią, że to XVIII wiek. Robota francuska albo włoska.
źródło: NKJP: Marcin Wojciechowski: Pomarańczowy majdan, 2006.
- Jakaś rozpadająca się szybko substancja radioaktywna? Albo twarde promieniowanie?
źródło: NKJP: Stanisław Lem: Niezwyciężony, 1995
I dojdziesz do krawędzi, Siostro Dolorosa, i albo wrócisz, albo skoczysz, albo zaczniemy się szamotać i kto kogo zepchnie?
źródło: NKJP: Jacek Bocheński:Tabu, 1965
Zrobi sobie herbatę i jajko na miękko. Albo nie, z jajkiem tyle zachodu, lepiej zje kawałek chleba z serem.
źródło: NKJP: Małgorzata Musierowicz: Dziecko piątku, 1993
Jakże to wytłumaczyć? Albo mną pogardzał i lekceważył, albo... albo się lękał.
źródło: NKJP: Andrzej Sarwa: Strzyga, 2006
-
część mowy: spójnik
podklasa: właściwy szeregowy hipotetyczny
-
_ albo _ szyk: stały: interpozycja względem członów -
psł. *alibo
Złożenie z psł. partykuły ali i partykuły wzmacniającej bo. Postać albo wyparła z języka polskiego starsze abo.
-
przecinek przed drugim i kolejnym wystąpieniem albo